Ψυχόπολη με τα στοιχειά με τις πυρές και τις αγχόνες
με το κλάμα που δαγκώνει τα μάνταλα στις πόρτες
γειτονιές επιτάφιοι με πόρνες ημερομηνίες στα παράθυρα
υπόγειοι σταθμοί με ερινύες κοπέλες
που τα χείλη τους έγιναν θρόισμα ξερόφυλλων εφημερίδων
νόμοι συνθήματα πραιτώρια φυλακές
νεκρόκηποι νεκρόκηποι νεκρόκηποι
Ανεξερεύνητο έγκλημα
εδώ περιπλανήθηκα
ανάμεσα στο φονιά και στους μελλοντικούς φονιάδες
φορώντας κατάσαρκα το μαύρο δίκιο μου
φτάνοντας από αγωνία σε αγωνία
κι ως την υπέρτατη αγωνία του λογικού
με την χειροναξία του πνεύματος πασχίζοντας να ξαναβρώ
το αρχέτυπο σβησμένο σχέδιο
ώσπου με ξέκανε σε βρώμικα σοκάκια το τραγούδι…
μη ελπίσεις παρ’ εμού ούτε στίχους ούτε άλλο τι –
μόνον δια της λύπης είμαι εισέτι ποιητής.
Bύρων Λεοντάρης
Ποίημα από τη συλλογή Μόνον διά της λύπης, Ερασμος 2014
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 28.1.2015, Poema