Μα κάπου σα να κόλλησε. Σ’ ύφαλο; Σε κοράλλι;
Μη και στα δυο μαζί;
Κι η βάρκα στέκει. Και μπροστά στη πλώρη της προβάλλει,
μορφή γνωστή με μύστακα κι αμάλλιαγο κεφάλι:
-Πες μου Βαγγέλη, το ΠΑΣΟΚ απέθανε για ζει;-
Ο Γιώργος με τριαντάφυλλο τη θάλασσα αναδεύει
με χτύπημα γοργό.
Της Μαργαρίτας ο υιός απάντηση γυρεύει.
Αυτή η βαρκούλα έμεινε λιγάκι να σαλεύει.
Κι Μπένι αποκρίνεται: Να! επιπλέω εγώ.
Αίφνης ανοίξαν οι ασκοί, η βάρκα με το ναύτη
σε δίνη στροβιλίζεται.
Πορεία ο Γιώργος χάραξε πα’ σε «καινόργιο» χάρτη.
Μ’ ύφος βλακώδες, πονηρό ζητά συγχωροχάρτι
και με μια νέα κίνηση για εκλογές στολίζεται.
Μα ο λαός που στη στεριά πατά γέρα και βλέπει
ετούτο το γενόμενο,
φωνάζει και διαλαλεί, πως στο αρχείο πρέπει
να μπουν, γιατί με μπαμπεσιά του άδειασανε την τσέπη.
Κι δυο τους αντιλαϊκό αποτελούν φαινόμενο.
Το Ζιζάνιο τ’ Αργοστολιού για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Εμπνευσμένο από το ποίημα του Δροσίνη «Ζει ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;»