Δεν διαχωρίζει σύνορα, πολιτισμό ή πλούτο. Αφορά σε όλες τις χώρες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Αφορά σε κλειστές αλλά και ανοικτές πόρτες, σε χώρους εργασιακούς και προσωπικούς. Αφορά στην ψυχή και το σώμα των θυμάτων της. Αφορά σ΄ ολόκληρη την κοινωνία και αποτελεί «δημόσια» και όχι «ιδιωτική» υπόθεση.
Η βία αυτού του είδους συναντά δε την πλέον επώδυνη έκφραση της στον χώρο της οικογένειας, εκεί όπου η ανθρώπινη ανάγκη για ασφάλεια, αγάπη, στοργή, αφοσίωση μετατρέπεται σε φόβο και μίσος.
Δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι οι γυναίκες είναι οι μητέρες μας, αυτές που στάθηκαν και στέκονται πάντα δίπλα στα παιδιά τους, με αστείρευτο κουράγιο, που αντιμετωπίζουν την αδιαφορία του κράτους και την σκληρότητα της κοινωνίας με αξιοπρέπεια. Αυτές που, υπομένουν, αντέχουν, παλεύουν, ως σύζυγοι, εργαζόμενες και νοικοκυρές για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, για την ένταξη τους στην κοινωνία, για την εκπαίδευση και την εργασία, που ακόμη και όταν βρεθούν μόνες τους, χωρίς κανένα στήριγμα συνεχίζουν να αγωνίζονται. Είναι ακόμη αυτές που όταν τους δόθηκε βήμα ή ευκαιρία προσέφεραν στην πνευματική σκέψη, στην έρευνα, στην επιστήμη, στην τέχνη. Είναι αυτές που αξίζει να τις θαυμάζουμε, να τις στηρίζουμε και να τις επιβραβεύουμε, γιατί είναι δύσκολο και απαιτεί γενναιότητα να γίνουν τα «Πρέπει» της ζωής μας «Μπορώ».
Έχουμε υψηλό χρέος να στηλιτεύουμε και να καταγγέλλουμε την άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας εναντίον τους όπου την συναντούμε. Όσο υφίσταται και συνεχίζεται, δεν διεκδικούμε καμία ουσιαστική πρόοδο προς την ισότητα, την ανάπτυξη, την κοινωνική ευμάρεια και την ειρήνη.
Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ΔΡΑΚΟΥΛΟΓΚΩΝΑΣ
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 25.11.2014