Την πρώτη μέρα του πολέμου, οι Ιταλοί προχώρησαν λίγο καθώς οι άνδρες των φυλακίων της προκάλυψης αποσύρονταν στη γραμμή άμυνας, που είχε καθορίσει η μεραρχία. Ο στρατηγός Βισκόντι Πράσκα σκόπευε να δράσει κεραυνοβόλα, περνώντας από το Καλπάκι βόρεια από τα Γιάννενα. Μόνο που η ελληνική μεραρχία είχε διαλέξει το Καλπάκι ως την πιο κατάλληλη θέση για να αποκρούσει τον εχθρό. Τη νύχτα, 29 προς 30 Οκτωβρίου, όλα τα ελληνικά τμήματα είχαν μπει στην, ορισμένη από πριν, γραμμή άμυνας. Όταν ξημέρωσε, οι Ιταλοί σκάλωσαν. Ο δρόμος για το Καλπάκι ξερνούσε φωτιά. Καμουφλαρισμένες πυροβολαρχίες χτυπούσαν «όχι ιδιαίτερα πυκνά αλλά με μεγάλη ευστοχία», όπως σημείωσε ο Πράσκα.
Η κύρια προσπάθεια έγινε στις 31 Οκτωβρίου 1940. Σκάλωσαν γι’ άλλη μια φορά. Σε πλάτος 260 χλμ., το μέτωπο άντεξε. Και, ξαφνικά, στην αλβανική παραλία όπου οι Ιταλοί αποβιβάζονταν ήσυχοι πως θα μείνουν ανενόχλητοι, παρουσιάστηκαν δυο αντιτορπιλικά. Ήταν το «Σπέτσαι» και το «Ψαρά». Ύψωσαν ελληνική σημαία κι άρχισαν να βομβαρδίζουν τους σαστισμένους Ιταλούς. Ο βομβαρδισμός κράτησε μιάμιση ώρα. Μετά, πάντα σημαιοστολισμένα, τα ελληνικά πλοία αποχώρησαν.
Την επομένη, 1η Νοεμβρίου, ο Μουσολίνι αποφάσιζε ν’ αναβάλλει την απόβαση στην Κέρκυρα. Η μεραρχία Μπάρι διατάχτηκε να πάει στην Πίνδο. Η γενική επίθεση των Ιταλών προσδιορίστηκε για τις 2 του μήνα. Αποκρούστηκε, όπως θ’ αποκρουόταν και η νέα γενική επίθεση, στις 4 Νοεμβρίου. Στις 8, ο Μουσολίνι αντικατέστησε τον Πράσκα. Άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση.
History Report – ΟΔΥΣΣΕΙΑ