Κανείς δεν υποψιαζόταν τι έμελλε να συμβεί και μάλιστα σε μια περίοδο που δεν είχαμε πόλεμο. Όμως το ιταλικό υποβρύχιο ΔΕΛΦΙΝΟ με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Αϊκάρντι, τον κυβερνήτη της ΝΤΡΟΠΗΣ που εκτελούσε διαταγές του Μουσολίνι και του ντε Βέκκι, τορπίλισε το πολεμικό μας.
Το χτύπημα του πλοίου ήταν τρομερό. Ο Κεφαλλονίτης ναύτης-σηματωρός Γεράσιμος Κανάκης θυμάται: «Το πρώτο μπάμ που ακούσαμε δεν ξέραμε από πού ήταν. Το καράβι σηκώθηκε ψηλά και έπεσε σε ένα πλευρό και μετά ξαναγύρισε…» .
Ο Αϊκάρντι έμεινε αμετανόητος για την βρώμικη πράξη του και μάλιστα ήταν ο πρώτος στον κατάλογο για παρασημοφορία και ασφαλώς το παράσημο αυτό θα το έφερε με υπερηφάνεια.
Ο Αντιναύαρχος ε.α. Κ. Παΐζης – Παραδέλλης στο βιβλίο του «Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η δράση του πολεμικού μας ναυτικού 1939-1935» στο κεφάλαιο «Ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ» γράφει για την επιστολή του Αϊκάρντι στην εφημερίδα ΝΑΖΙΟΝΕ της Φλωρεντίας που δημοσιεύθηκε στις 19 Απριλίου 1960: «Δεν είχα καμμιά διάκριση μεταξύ πολεμικών και εμπορικών πλοίων, αυτά τα βεβαιώνω κατά τρόπο απόλυτο. Και δεν είχα καμμιά αμφιβολία στο πώς εννοούσα την αποστολή που μου ανέθεσαν. Ομολογεί δηλαδή … ότι και πρέπει να τορπιλίσεις ό,τι συναντήσεις ουδέτερο και μη….
Οι επιχειρήσεις θα έπρεπε να γίνουν έτσι ώστε η ταυτότητα και η εθνικότητα του υποβρυχίου να μην αναγνωρισθούν…
Ομολογεί ακόμη «δεν είχα ούτε δισταγμό, ούτε ταλαντεύσεις. Είχα συνείδηση ότι εκτελώ μια στρατιωτική διαταγή η οποία δεν έδινε περιθώρεια για αμφιβολίες».
Μάλιστα. Στρατιωτική διαταγή το όλο εγχείρημα σε καιρό ειρήνης και η δολοφονία προσκυνητών. Εδώ προβάλλεται όλος ο καθρέφτης της στρατιωτικής ντροπής και το πιστεύω της ιταλικής νοσηρής φαντασίας και πράξης, που πιστεύω ότι ουδείς ιστορικός θα βρει έστω και το ελάχιστο ελαφρυντικό για αυτό το ανοσιούργημα. Η ΕΛΛΗ χάθηκε τότε. Δεν χάθηκε όμως η ΙΔΕΑ ΕΛΛΗ, η ηθική διαθήκη που μας άφησε αυτός ο τορπιλισμός και οι Ιταλοί παρά την ασύγκριτη ναυτική τους υπεροχή (που δεν αντέχει συγκρίσεις με τον ελληνικό στόλο) δεν βγήκαν ούτε μια φορά να μας αντιμετωπίσουν, όταν τα ελληνικά πολεμικά επιχειρούσαν σε ιταλικά ύδατα.
Αναφέρω τους νεκρούς του ΕΛΛΗ σαν φόρο τιμής όπως αναγράφονται στην Ναυτική Ελλάδα, Οκτ. 1944. Αρχικελευστής Π. Κατσαϊτης, Κελευστής Ν. Παπανικολάου, Υποκελευστής Ι. Μαντούβαλος, Ναύτες Ι. Ανετσελόπουλος, Γ. Γρίβας, Α. Καλλίας, Ι. Μπόνος, Δ. Τομαράς, Ν. Πέττας.
Πηγές: Στρατιωτική Ιστορία
Διονύσης Αρβανιτάκης για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ