Το ραγδαίο διογκούμενο πρόβλημα που άλλοτε λαμβάνει το όνομα της καταστροφής του περιβάλλοντος, άλλοτε της υπογεννητικότητας και της διαταραχής στην ανάπτυξη και άλλοτε της μάστιγας του καρκίνου, επιφέρει και αλλαγές στην συμπεριφορά μας. Οι αλλεπάλληλες διατροφικές κρίσεις στην τροφική αλυσίδα ούτε εικονικές είναι αλλά ούτε και τυχαίες. Όποια χημική ένωση παραχθεί από τον άνθρωπο, διαφεύγει μαζί με τα παραπροϊόντα της στο περιβάλλον, κυκλοφορεί στον αέρα, τη γη, το νερό διαποτίζοντας ότι τρώμε και πίνουμε για να καταλήξει στο σώμα μας, το οποίο ποτέ δεν θα εγκαταλείψει. Έχοντας εγκατασταθεί καλά εκεί και παρέα μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες άλλες ουσίες που έχουν συσσωρευτεί νωρίτερα θα δρα … εφ΄ όρου ζωής πάνω στο αναπαραγωγικό, ανοσοποιητικό, νευρικό μας σύστημα, προκαλώντας προβλήματα στην υγεία μας.
Αντιβιοτικά και ορμόνες για παραγωγικά ζώα, φυτοφάρμακα, συντηρητικά, χρωστικές, προσθετικά, διοξίνες, ρύποι από βιοτεχνίες και αυτοκίνητα, χημικές ενώσεις που περιέχονται σε καλλυντικά, φάρμακα, τρόφιμα και κρασιά αποτελούν ένα χημικό κοκτέιλ που δυναμιτίζει σήμερα τον οργανισμό μας.
Η ιχνηλασιμότητα, η τυποποίηση, η πιστοποίηση και πάνω από όλα η ποιότητα των προϊόντων δεν επιτυγχάνονται εύκολα. Πίσω από αυτές τις έννοιες κρύβεται μια ολόκληρη φιλοσοφία. Όμως, αποτελούν μοναδικό μέσο για την επιτυχία, την ευημερία, την ασφάλεια και την επιβίωση μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Δρ. Σ. Α.Θεοτοκάτος
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 21.6.2014