να με θυμάσαι απλώς: καταλαβαίνεις, πλέον
θα ‘ναι αργά για προσευχές ή συμβουλές.
Μα κι αν για λίγο με ξεχάσεις κι ύστερα
με θυμηθείς ξανά, μη θλίβεσαι: γιατί
εάν αφήσουν το σκοτάδι κι η φθορά
έστω ένα ίχνος από αυτά που ‘χα σκεφτεί,
καλύτερα είναι να γελάς κι ας μη θυμάσαι
παρά να μη με λησμονείς και να λυπάσαι.
Ποίημα από τον τόμο D.J. tracks 1-45: Σύντομη ιστορία του λυρισμού, επιμ.-μτφρ.: Διονύσης Καψάλης – Γιώργος Κοροπούλης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 24.5.2014, Poema