Δετοράκης), Περιθώρι (Λοχαγός Δαράτος), Μπαμπαζώρα (Λοχαγός Ρογκάκος), Παρταλούσκα (Λοχαγός Δρακουλαράκος), Μάλιαγκα (Λοχαγός Θεοδωρόπουλος), Μπαμπαζώρα (Ταγματάρχης Κώτσης), Άγιος Νικόλαος (Λοχαγός Χατζίκος), Μπαρτιτσέλα (Λοχαγός Δημίδης), Κάλη (Ταγματάρχης Κωστόπουλος), Περσέη (Λοχαγός Θύμης) αντιστέκονται στις συνεχείς γερμανικές επιθέσεις και πολεμούν με τέτοιον ηρωισμό, όπως ομολόγησαν οι ίδιοι οι Γερμανοί ηγήτορες που δεν αντιμετώπισαν τέτοιο στρατό σε όλη την Ευρώπη.
Ναι. Γιατί τα οχυρά δεν ήταν φτειαγμένα από τσιμέντο και σίδερο. Ήταν φτειαγμένα με το μεγαλείο της ψυχής των υπερασπιστών τους και του πεδίου της μάχης γενικώς: στρατηγών, μεράρχων, τομεαρχών Στεργιόπουλου, Καράσου, Ζήση, Παπακωνσταντίνου, Ζωιόπουλου, των Συνταγματαρχών Παναρετάκη Νικήτα, Καρπενισιώτη, Σαλβάνου, Σιωνίδη, Παπά, Πυριόχου, Αντισυνταγματαρχών Δουράτσου, Πλευράκη, Μιχαλέα, Χονδρού, Γεωργιόπουλους, Κρασανάκη, Ταγματαρχών Μαυρουδή, Χρηστέα, Πικουλάκη, Γιακουμή, Καλιγέρη, Λοχαγών Ζακυνθινού, Χατζηλιάδη, Κυριακίδη, Υπολοχαγών Αποστολάκη, Ζαχαράκη, Κόνιαρη και όλων των αφανών ηρώων μας υπαξιωματικών και οπλιτών.
Τα οχυρά μας δεν κατελήφθησαν. Παρεδόθησαν όταν «δεν έμεινε ούτε μια σφαίρα στη θαλάμη του όπλου τους» όπως ομολόγησε ο ίδιος ο Χίτλερ.
Οι Γερμανοί στην περιοχή Μολών Λαβέ του συγκροτήματος Ρούπελ είδαν την επιγραφή: «Στις Θερμοπύλες έπεσαν οι τριακόσιοι, εδώ θα πεθάνουμε οι ογδόντα» τότε κατάλαβαν τι στρατό αντιμετώπιζαν.
Οι Γερμανοί απέδωσαν τιμές στη σημαία μας και στους στρατιώτες μας όταν αποχωρούσαν από τα οχυρά. Είναι πολλοί οι έπαινοι από εχθρούς και φίλους. Όμως οι φίλοι ξεχάστηκαν γρήγορα και με σχέδιο. Σήμερα όμως υπάρχουν ακόμη στην ίδια θέση τα οχυρά και τα μνημεία εκείνων που έπεσαν και οι θρύλοι που περιφρουρούν τις επάλξεις, ανοιχτές σελίδες της ιστορίας μας, για να διαβάζουν εκείνοι που θέλουν να αγνοούν την αλήθεια και να θυμίζουν το ελληνικό μεγαλείο που θέλουν να ξεχάσουν. Οι έπαινοι έστω των τότε εχθρών μας και η αναγνώριση του Μάχεσθαι το ελληνικού στρατού.
Όσες σελίδες κι αν καταστραφούν κάποιες θα μείνουν για να μνημονεύουν αυτά τα γεγονότα της Μάχης των Οχυρών, αλλά και η αλήθεια το πώς γράφεται η Ελληνική Ιστορία.
Πηγές: Στρατιωτική Ιστορία
Διονύσης Αρβανιτάκης για την ΟΔΥΣΣΕΙΑ