εκδότη- μαθητές του: ένα αυτοσχέδιο βιβλίο με το εξώφυλλο του «Μικρού μάγου» όπου μέσα έγραψαν τις εντυπώσεις και κρίσεις τους για τον καθηγητή τους. Δεν μακρηγόρησε αναλύοντας το έργο του, αλλά περιορίστηκε σε ευχαριστίες και εισπράξαμε όλοι την αγάπη του για το λειτούργημά του καθώς υπηρετεί συνειδητά τον φωτεινό κόσμο της παιδείας.
Δεν έχω διαβάσει ακόμη το βιβλίο αυτό. Όμως ξέρω την πέννα του Ηλία. Η δύναμή της, η δύναμη των ιστοριών του, είναι παλλόμενη και ισχυρή, μεστή, πλούσια και ολοκληρωμένη. Αποτυπώνει περίτεχνα τις αξίες του, τις αρχές του, την ηθική του και το ήθος του. Και όλα αυτά μέσα σε ένα περιβάλλον σύγχρονο και ταυτόχρονα σε ατμόσφαιρα όπου βασιλεύει η φαντασία. Ο Ηλίας «βλέπει» τον πρωταγωνιστή με κάθε λεπτομέρεια και τόσο αναλυτικά ώστε φτάνει μέχρι τις απολήξεις των κυττάρων του, και την ίδια στιγμή αγγίζει το βάθος των ονείρων και των σκέψεών του. Γιατί ο ίδιος είναι τις περισσότερες φορές πρωταγωνιστής. Σκοπός του έργου και της ζωής του η δοτικότητα κι η αγάπη. Και τα δυο απόψε, νομίζω, τα εισέπραξε από όλους που ήταν δίπλα του με πραγματικά αισθήματα φιλίας.
Στη θολή εποχή μας ο Ηλίας και οι πνευματικές αναζητήσεις κι οι αποτυπώσεις του επί χάρτου είναι λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση. Είναι ευχής έργο και δώρο Θεού –και δεν υπερβάλλω καθόλου- που είναι εκπαιδευτικός. Έχει να δώσει πολλά. Και θα δώσει πολλά. Και θα λάμψει. Γιατί το αξίζει πραγματικά. Παρόλο που η ζωή με αξίωσε κι είχα καθοδηγητή ζωής και δασκάλα τη νόνα μου, Ευρυδίκη Μοντεσάντου, παρόλο που έχω δεχθεί θετικά το ωρίμασμά μου, εν τούτοις απόψε «ζήλεψα»: θα ήθελα να γινόμουν και πάλι παιδί, να καθόμουν στα θρανία και να είχα δάσκαλό μου τον Ηλία. Πάντως, εισπράττω τη φιλία του και αυτό με τιμά ιδιαίτερα και με κάνει να αισθάνομαι υπερήφανη.
Ευρυδίκη Λειβαδά