Δεν δημιουργει τη γλωσσα με τη μαγικη δυναμη του ρυθμου και της μελωδιας
οπως ο Βηλαρας και ο Σολωμος οπως γραφει ο Μρινος Σιγουρος.[οΙ λεξεις
στα χερια του Λασκαρατου ειναι διαφοτρα νομισματα καθε τοπου και χρονου
,τα κυκλοφορει και φερναι στην αγορα και κιβδηλα].και συνεχιζει ο Μ.Σιγουρος
{Ας μη ξεχνουμε ομως οτι ο Λασκαρατος ζει σε μια εποχη που το υλικο της
γλωσσας ειναι ακομη αδιαμορφωτο λογοτεχνικα.Απο την αλλη μερια η Κεφαλονιτικη
διαλεκτος και οι ιδιωματισμοι της αποτελει το ενδυμα της σατυρας του.]Αγαπα
τη δημοτικη αλλα η δημοτικη δεν τον αγαπα.Δεν ειναι γλωσσοπλαστης.
Ο α Αχιλλεας Παρασχος εγραψε τουτους τους στιχους για τους αστολιστους
μη καλορρυθμισμενους, ελαχιστα φωτεινους σε σχεση με τους στιχους του Σολωμου
υου Τυπαλδου,,του Βαλαωριτη του Μαρκορα.[Δεν ειν αυτη δημοτικη/αλλαενα πριονιι
οπου μονοτονα κι αλυπητα/ σχιζει τ αυτια τ ανθρωπου/.Του κακου εις τους στιχους σου/
πολλες φορες κτυπαται/γλωσσα και πνευμα παντοτε το πνευμα σου νικαται/.
Εκεινο ομως που εκπλησσει ειναι η απολυτη ΕΙλικρινια και ΜΕΤΡΙΟΦΡΟΣΥΝΗ του
ιδιου του Λασκαρατου.Γραφει στην αυτοβιογραφια του[Εγω δεν εσταθηκα ποτε
ΠΟΙΗΤΗΣ,δεν εκαμα ποτε ποιησες.Μια φορα εσταθηκα στιχουργος
κι εκαμα στιχους.Μου ελειπεν η δυναμη της ευρεσεως και η υπομονη και η αγαπη που καθε
ποιητης πρεπει να βανει εις το εργο του δεν με ακολουθησεεως το τελος εις το δικο μου.}
Τον ειπαν χυδαιολογο, ακομη και αμορφωτο επειδη εσατυρισε τον [λογιοτατισμο και μιλησε τη γκωσσα του λαου.Γραφει ο ιδιος[Αρχισα να φοβαμαι οτι οι στιχοι μου δεν εχου ν φιλολογικη αξια.Οσο περισσοτερο τους εξεταζω τοσο η αξια τους μικραινει μπρος εις τα ματια μου.] Και συμβουλευει οσους εχουν χειρογραφα του να τα καψουν με την βεβαιοτητα οτι δεν θα ζημιωθει η φιλολογια.Τετοια απιστευτη μετριοφροσυνη και αυτογνωσια ο ανθρωπος αυτος ο σκληρος απεναντι στους αντιπα;λους του.Ισως να μην υπαρχει αλλος δημιουργος με τοση μετριοφροσυνη απεναντι στα δημιοθργηματα του.Π-αραδειγμα για αλλοπαρμενους καλλιτεχνες και καλλιτεχνιζοντες,λογοτεχνες και λογοτεχνιζοντες που γραφουν κατεβατα οι ιδιοι για τους εαυτους τους.Νομιζουν οτι το ταλεντο τους αγγιζει το Θεο,νομιζουν οτι αδικηθηκαν που η Σουηδικη Ακαδημια δεν τους εδωσε το Νομπελ και γενικα δεν συμμαζευονται με τιποτε και θεωρουν τα πονηματα τους αριστουσργηματα.Ειναι ανικητοι.,πραγματι.
ΠΗΓΕΣ΄[ Απαντα Λασκαρατου.Προλογος Μαρινου Σιγουρου, Επιμελεια Αντ.Μοσχοβακη εκδοση 1959
Απαντα Ανδρεα Λασκαρατου, Αλεκου Παπαγεωργιου.Εκδοση 1959.
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 28.3.2014