Καθώς η προβολή, έχοντας συνεγείρει μνήμες, τελείωνε μια φωνή ακουγόταν μέσα στο σκοτάδι, αργά, τραγουδιστικά, σχεδόν συλλαβιστά, με δέος ”…να χαμηλώ… να χαμηλώναν τα βουνά… …να’βλεπα την Κεφαλονιά!… …”
΄Ηταν η φωνή της νέας Κεφαλονίτισσας υψιφώνου Σταυρούλας Πολλάτου. Στην παρουσίασή της μετά το πρώτο χειρόκροτημα ο Σκηνοθέτης της έλεγε:”Ήταν να σε παρουσιάσω στην Κοργειαλένειο Βιβλιοθήκη και σε παρουσιάζω στο Ακροπόλ!…”
Το φωτιστικό σκηνικό άλλαζε και με φόντο ένα βαθύ λουλακί μπλέ,
μ’ενα φωτιστικό φεγγάρι επάνω ψηλά και φωτάκια γιορτής πάνω στο εκπληκτικά ταιριαστό, επιλεγμένο και διαμορφωμένο για την περίσταση σκηνικό,
η κυρία Πολλάτου ύψωνε ως Προσευχή την πρώτη της Άρια, το ”Ave Maria” του Σούμπερτ
με συνοδεία στο πιάνο απο την Αρετούσσα Νικολοπούλου .
Ο ύμνος αυτός -το ”Ave Maria”- προέρχεται απ’το Γρηγοριανό Μέλος και η τοποθέτησή του
στην αρχή της Συναυλίας εξυπηρετούσε -εκτός των άλλων- την σύνδεση με το μουσικό κομμάτι που ως δυναμικός προάγγελος διαφήμιζε την εκδήλωση στα 16 μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια
της χώρας, την μέσω δορυφόρου σύνδεση με τους Κεφαλονίτες και τον Ελληνισμό του εξωτερικού και το διαδίκτυο: Πρόκειται για το Γρηγοριανού μέλους Saltarelo, που αποκτώντας
την Μεσαιωνική μορφή του, επιστρέφει, εναρμονιζόμενο οπωσδήποτε με το Επτανησιακό περιβάλλον και την ιδιαίτερη σχέση του με την Κλασσική Μουσική.
Ακολούθως, η Κεφαλονίτισσα ηθοποιός Χριστίνα Κουλουμπή διάβασε το πρώτο κείμενο
που είχε συνθέσει η Σκηνοθεσία μέσα στο οποίο -με την συνοδεία σαξοφώνου στους ήχους
της μουσικής του Τιτανικού από τον Κεφαλονίτη μουσικό Φοίβο Μποζά- η Κεφαλονιά
παρομοιαζόταν με Τιτανικό που ταξιδεύει στην αιώνια θάλασσα. Οι κάθε λογής σεισμοί
-όχι μόνον γεωλογικοί!- την βυθίζουν μα εκείνη πάντα αναδύεται:
” …Κεφαλληνία Τιτανικός!, Κεφαλληνία Τιτάνας!, Κεφαλονιά Μάνα μου…! ”
κατέληγε το κείμενο.
Μετά οι Κεφαλονίτες Αδελφοί Καραβιώτη, μέσα σ’ένα φόντο Ιονίου φωτός σιέλ, στο στίγμα
της Καντάδας,ενθουσίασαν,έχοντας μάλιστα γράψει και ένα τραγούδι για το Ληξούρι κ΄με εμφανιζόμενη μαζί τους την εξ’Αμερικής Κεφαλονίτισσα τραγουδίστρια Αννέτα Σταματελάτου.
Μαζί τους ο Γρηγόρης Βλαχούλης (πιάνο) και η Αθηνά Κρατσούνα (βιόλι).
Η σειρά της Ταραντέλλας μετά! Το κείμενο διάβασε η Χριστίνα Κουλουμπή.
Σ’αυτό γινόταν, σύνδεση με την αρχαιότητα μέσω της Μagna Grecia της Μεγάλης Ελλάδας δηλαδή -όπως αποκαλούν οι ίδιοι οι Ιταλοί την Κάτω Ιταλία-κ΄ιδιαίτερη σύνδεση του Επτανησιακού χώρου
με ότι βρίσκεται δυτικά του.
Ταραντέλλα είναι η ιδιαίτερη μουσική-χορός των Γρεκάνων (Ελλήνων) της Κάτω Ιταλίας
και συνδέεται με το θανατηφόρο τσίμπημα της αράχνης Ταραντούλας και τον Χορό Ζωής
ή Θανάτου που ακολουθεί: Αν ο πληγωμένος μπορέσει -με την συνοδεία μουσικών- να χορέψει συνέχεια για 2 με 3 εικοσιτετράωρα τότε το δηλητήριο αποβάλλεται και ζει!
Κι αν τελικά το δηλητήριο τον νικήσει, και πάλι ”ζει” διότι οι άνθρωποι τον θυμούνται,
πως έφυγε χορεύοντας!, μαχόμενος!
Είναι ολοφάνερο το γιατί η Σκηνοθεσία τοποθέτησε έδω το μουσικό είδος της Ταραντέλλας,
ως ένα μάθημα ζωής και προτροπής στους σεισμοπαθείς αδελφούς Κεφαλλήνες
και σε όλη την ”σεισμόπληκτη” Ελλάδα, να μην το βάλει κάτω!
Με ξεχωριστό τρόπο υπηρετεί το είδος αυτό το γνωστό στο Πανελλήνιο αλλά και την Ιταλία, συγκρότημα των Εν καρδία, όπου τα μέλη τους, Κεφαλονίτες, Κωνσταντίνος Κωνσταντάτος
και Ναταλία Σπυράτου εμφανίσθηκαν στην συναυλία του Ακροπόλ.
Η είσοδος τους στην σκηνή έγινε από ψηλά, μέσω σκηνικών θυρωμάτων εισόδου
και κατέβηκαν παίζοντας και τραγουδώντας από σκάλες. Συνεπήραν το κατάμεστο θέατρο,
με την ανεπιτήδευτη αμεσότητά τους και το ιδιόμορφο άκουσμα της Ταραντέλλας.
Να πούμε εδώ ότι η Σκηνοθεσία είχε αναδείξει δύο σκηνικούς χώρους.
΄Εναν εμπρός και έναν πίσω από την Αυλαία. Μπροστά, στο ευρύχωρο προσκήνιο
που δημιουργούσε προυποθέσεις σκηνής, παρουσιαζόταν ένα θέαμα ή ένα κείμενο
ενώ στον πίσω χώρο ετοιμαζόταν το επόμενο θέμα.
Με το που ξεκίναγε να ανοίγει η Αυλαία οι τοποθετημένοι Μουσικοί ξεκινούσαν το κομμάτι τους.
Η νευρώδης αυτή σκηνική οργάνωση δημιουργούσε ενδιαφέρουσα ροή χωρίς σκηνική ”κοιλιά”
και μετά από τρείς ώρες Συναυλίας ούτε που είχε κουνηθεί κανείς θεατής από την θέση του!
Στην συνέχεια ένα κείμενο πάνω στις μνήμες των ήχων του Μαντολίνου του Λοχαγού Κορέλλι,
της ταινίας που πριν λίγα χρόνια έκανε κ΄πάλι την Κεφαλονιά ν’ακουστή στις 4 γωνιές του κόσμου!
Διαβάστηκε από τον νεαρό Κεφαλονίτη ηθοποιό Κυριάκο Μαρκάτο, ο οποίος απέδωσε πολύ καλά
(βγάζοντας γέλιο!) τα ”μυθικά” πλέον περιστατικά Κεφαλονίτικης υπερηφάνειας που συνέβησαν μεταξύ Κεφαλλήνων και ξένων ηθοποιών και παραγωγών καθώς και το μήνυμα ανησυχίας
και συμπαράστασης από την πρωταγωνίστρια της ταινίας ηθοποιό Πενέλοπε Κρούζ.
Και ακριβώς η συνέχεια της Συναυλίας-Παράστασης (για να γίνει η σύνδεση με την κινηματο- γραφική νύξη που είχε προηγηθεί) γινόταν με το Πολυφωνικό Συγκρότημα ”Οι Μελωδοί”
που υπό τον Μαέστρο Γιώργο Ζιάκα, ερμήνευσε Χορωδιακά και ξάφνιασε ευχάριστα, με αγαπημένα κομμάτια απ΄τον Παλιό Καλό Ελληνικό Κινηματογράφο! σε καθαρά κινηματογραφικό φωτιστικό φόντο green screen studio. Μαζί τους ο Σπύρος Σουλαδάκης (πιάνο) κ΄άλλοι μουσικοί.
Η Κερκυραία-Κεφαλονίτισσα Αλέξια Μηνά Βαγγελάτου είναι μία ακόμα νεαρή ηθοποιός
που με βάση τις σκηνικές ανάγκες της Συναυλίας και τα όρια χρόνου, επελέγη μαζί με τους προαναφερθέντες Σταυρούλα Πολλάτου, Φοίβο Μποζά, Κυριάκο Μαρκάτο, αλλά και τούς Παναγιώτη Τζαννετάτο και Σταύρο Νιφοράτο(που δεν μπόρεσε τελικά να παραστεί), για να αντιπροσωπεύσουν το νέο καλλιτεχνικό αίμα της Κεφαλονιάς.
Ο Σκηνοθέτης της Συναυλίας, ξεκινώντας την εργασία πάνω στις σκηνικές και παντοειδείς
ευρύτερες εξωσκηνικές παραμέτρους που συνθέτουν το παραστασιακό αγαθό, εξέπεμψε δημόσια πρόσκληση προς Κεφαλονίτες και φίλους της Κεφαλονιάς που επροτίθεντο να στηρίξουν την Συναυλία. Η ανταπόκριση υπήρξε αθρόα, σε βαθμό που να αντιμετωπίζεται η δημιουργία μιας νέας
εκδήλωσης με νέους ταλαντούχους δημιουργούς και με ευρύτερο Θεατρικό πάντρεμα των Τεχνών.
Όμως η επιλογές στην Συναυλία του Ακροπόλ, έπρεπε να είναι συγκεκριμένες κ΄περιορισμένες.
Η Αλέξια τραγούδησε την ρόκ μπαλλάντα ”Φοβάμαι” του συγκροτήματος ”Μπλέ”
με την συνοδεία κιθάρας από τον Δημήτρη Δημάτο, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό το αίσθημά της για την ασυνήθιστη σε ένταση και διάρκεια πρόσφατη σεισμική ακολουθία στην Κεφαλονιά.
Ακολούθως τον λόγο έλαβε ο πασίφημος Κεφαλονίτης ηθοποιός Χάρης Ρώμας
ο οποίος διάβασε το κείμενο της Σκηνοθεσίας με τίτλο: ”Νήσος Κεφαλληνία”.
Σ’αυτό γινόταν συσχετισμός του υπερήφανου χαρακτήρα των Κεφαλλήνων με το ανυπότακτο
και ατίθασο ιδίωμα των Αρκάδων προγόνων τους, όπως διδάσκει η Αρχαιολογική επιστήμη
και όπως υπογραμμίζει ο Κεφαλονίτης Αρχαιολόγος Σπυρίδων Μαρινάτος.
Στο κείμενο αναφερόταν η σχέση της Κεφαλονιάς με τεράστιες προσωπικότητες της Ιστορίας
όπως ο Απόστολος Παύλος, ο Οδυσσέας, ο Μάρκο Πόλο αλλά και ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας Ουίλλιαμ Σαίξπηρ! με βάση την χρόνια έρευνα του ιατρού Λιβιέρη Λιβιεράτου.
Γι’αυτό και είχε ζητηθεί από τον Φοίβο Μποζά να συνοδεύει στο σαξόφωνο με το μουσικό θέμα
”Ρωμαίος και Ιουλιέττα” του Σεργκέι Προκόφιεφ,εμπνευσμένου απ’το ομώνυμο Σαιξπηρικό έργο.
Συγκινητικός υπήρξε ο κύριος Ρώμας, όταν αναφερόμενος προσωπικά είπε:
”Το πραγματικό μου όνομα είναι Χαράλαμπος Ρασσιάς, από τα Χαλιωτάτα,
και τα κόκκαλα του Πατέρα μου βρίσκονται θαμμένα στην Ιερή Γή της Κεφαλονιάς!…”
Η μουσική έκπληξη συνεχίσθηκε με έναν εκ των βασικών εκπροσώπων του Νέου Κύματος,
του μουσικού ρεύματος που εμφανίσθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και αναμόρφωσε
το μουσικό περιβάλλον του έντεχνου ποιοτικού ελαφρού τραγουδιού, αφήνοντας μοναδικά
τραγούδια ως δείγματα γραφής, στα στόματα της παρέας κάθε γενειάς.
Ο συνθέτης Λίνος Κόκκοτος -γι’αυτόν πρόκειται- σύζυγος της Κεφαλονίτισσας εικαστικού
Σόνιας Σακκάτου, μαζί με τον Τάκη Κωνσταντακόπουλο θύμισαν στο κοινό, που σιγοτραγούδησε μαζί τους, αθάνατες δημιουργίες της διαχρονικής αυτής περιόδου, με φωτιστικό σκηνικό φόντο
την μώβ νοσταλγική απόχρωση.
Στό ίδιο μουσικό στίγμα και η έκτακτη εμφάνιση του Κεφαλονίτη τραγουδιστή Δημήτρη Δημουλά
με την μουσική συνοδεία του Νικόλα Κρέτση.
Στο σημείο αυτό, έγινε η 2΄ομιλία του Προέδρου της Κεφαλληνιακής Αδελφότητας Αθηνών κ.Τάσου Βαλλιανάτου, και η παρουσίαση από τον Σκηνοθέτη, της επιστολής του διάσημου τραγουδιστή Αντρέα Μποτσέλλι, επίτιμου πολιτιστικού δημότη Κεφαλονιάς, προς την Συναυλία.
O κ.Βαλλιανάτος υπογράμμισε:
”…γι’αυτήν την βραδυά!, αφορμή, στάθηκε ο σεισμός, η αιτία είναι η Αγάπη για την Κεφαλονιά μας!!!” … ”…Εμείς έχουμε ένα άλλο Α.Ε.Π.-άλλο από κείνο των οικονομολόγων:
Αλληλεγγύη! Ενότητα! Παιδεία! Πολιτισμός!…”
Ήταν τέτοια η επιθυμία του Κεφαλονίτη τραγουδιστή Γεράσιμου Ανδρεάτου να βοηθήσει
την Συναυλία Αλληλεγγύης της Αδελφότητας, που αν και απών σε συναυλία στο Ισραήλ,
έστειλλε εξ’ονοματός του τον τραγουδιστή Φίλιππο Πλακιά να τον εκπροσωπήσει.
Αυτός το έπραξε επάξια ερμηνεύοντας Νίκο Καββαδία.
Η Χριστίνα Κουλουμπή και πάλι, διαβάζοντας το κείμενο της Σκηνοθεσίας ”Ριζοσπάστες”
στο οποίο γινόταν σύνδεση του Επαναστατικού Αγώνα του 1821, (οπού οι Κεφαλονίτες
με επικεφαλής τον Κεφαλλονίτη Ανδρέα Μεταξά -τον πρώτο Πρωθυπουργό της Ελλάδας-
πολέμησαν στην Πελοπόννησο), και των Αγώνων των Επτανησίων Ριζοσπαστών εναντίον
της Αγγλικής κατοχής, με συνθήματα την κοινωνική δικαιοσύνη και την Ένωση με την Ελλάδα.
Το κείμενο αυτό ήταν το εισαγωγικό προοίμιο για να κάνει θριαμβευτική είσοδο στην σκηνή
ο τραγουδιστής Βασίλης Λέκκας. Καθώς σηκωνόταν η Αυλαία, ηχούσαν ήδη οι νότες της Μουσικής του Μάνου Χατζιδάκι και ξεπεταγόταν στην σκηνή η Ποίηση του Νίκου Γκάτσου
στον περιβόητο ”Τσάμικο!”:
”…απ’το σκοτάδι στη Λευτεριά!, το πανηγύρι κρατάει χρόνια!, στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια!
Κριτής κι Αφέντης ειν’ο Θεός! και Δραγουμάνος του ο Λαός!…”
κι ακόμη η Μουσική του Μίκη Θεοδωράκη σε Ποίηση Γιάννη Ρίτσου:
”…Την Ρωμιοσύνη μην την κλαίς!… Νάτην πετιέται από ξ’αρχής!…”
Το Θέατρο-1200 θεατές- όρθιοι! Κι ο Βασίλης Λέκκας ένα μετουσιωμένο ξωτικό
σε ζωηρό φωτιστικό φόντο πάνω στη Σκηνή! Τα λόγια του συγκλόνισαν τον κόσμο:
”Αν καί εγώ είμαι από τις Σέρρες, είμαστε όλοι Κεφαλονίτες!!!”
”Δεν χρειαζόταν ο σεισμός στην Κεφαλονιά για να καταλάβουμε πόσο Ρημάδι έχουμε κάνει την Πατρίδα μας!… Ζούμε όλοι οι Έλληνες πάνω σ’ένα Ρήγμα!” Συνοδός στο μουσικό του πρόγραμμα ο Γιώργος Σαλτάρης (πιάνο).
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.Ιερώνυμος έστειλλε στο σημείο αυτό, τον μεστό και λιγόλογο χαιρετισμό του στην Συναυλία, εκπροσωπούμενος από τον Επίσκοπο Ναζιανζού κ.Θεοδώρητο. Παρών κ΄ο εκπρόσωπος του Μητροπολίτου Κεφαλληνίας κ.Σπυρίδωνος, Αρχιμανδρίτης κ.Νικόλαος Χαρτουλιάρης.
Μετά διαβάστηκε ένα τρυφερό ποίημα σταλμένο στην Συναυλία από τον νεαρό Κεφαλονίτη ποιητή Παναγιώτη Τζαννετάτο με θέμα του ”…την Άνοιξη που αργεί ”.
Εν συνεχεία,ανάφορα της Σκηνοθεσίας στο έργο”Περί της επιστροφής στην Ελληνική Μονωδία” του Βιτσέντζο Γαλιλέι (πατέρα του διάσημου Αστρονόμου Γαλιλαίου Γαλιλέι), που εξέθρεψε στην Ιταλία την Μονωδία (Άρια) και οδήγησε εντέλει στην δημιουργία της Όπερας.
Και δείγμα γραφής από την Κεφαλονίτισσα τραγουδίστρια Κυριακούλα Τσαγγαράτου και συνοδεία μαντολίνων, στο στίγμα της Ναπολιτάνικης Λαικής Καντάτας.
Με αυτά ως προοίμιο είχε έλθει η ώρα για την εμφάνιση στην σκηνή του Μαέστρου Παναγή Μπαρμπάτη και των Λυρικών Καλλιτεχνών του, τραγουδιστών της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Νίκου Μηνιάτη, Λεωνίδα Αντύπα, Γρηγόρη Ιωαννίδη, Μπάμπη Βελισσάριου, κ΄της Ολγιάννας Πανίτσα-Μεταξά. Οι Λυρικοί Καλλιτέχνες παρουσιάζοντας γνωστά έντεχνα λυρικά τραγούδια
σε φωτιστικό φόντο που ποίκιλε κι με ένα γλυκά νοσταλγικό θεατρικό φωτιστικό Φεγγάρι!, ενθουσίασαν το κοινό, ένα κοινό εξοικειωμένο και με το άκουσμα αυτό.
”Κερασάκι στην τούρτα” η εμφάνιση του ζεύγους χορευτών Θοδωρή Βλάχου κ΄ Ναντίν Ξηντάρατης Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης, μέσα στην παρουσίαση της Ομάδας Μπαρμπάτη, που χορεύοντας γνήσιο Αργεντίνικο Tango, έφεραν και την Μούσα του Χορού Τερψιχόρη στο πλούσια στρωμένο Σκηνικό Δείπνο και καταχειροκροτήθηκαν!
Στο τέλος, με την προσθήκη Λυρικών Τραγουδιστών (όπως των χορωδών Γεράσιμου Κουμάτου, Τάκη Ρούσσου,κ.α.) και οργανοπαικτών μαντολίνου, κιθάρας, ακορντεόν, και υπο την μπαγκέτα του Παναγή Μπαρμπάτη, είχε προσυνεννοηθεί σχηματισμός Κοινής Χορωδίας, σε αντικατάσταση της Μικτής Χορωδίας Ληξουρίου, η οποία για αντικειμενικούς λόγους δεν μπόρεσε να έλθει. Το τελευταίο αυτό σχήμα συνέγειρε τις ψυχές των Κεφαλλήνων αποδίδοντας κλασσικά Κεφαλο- νίτικα κομμάτια, όπως τα: ”Απόψε την Κιθάρα μου”, ”Σ’ένα παπόρο μέσα”, ”Το Καράβι”.
Η Συναυλία είχε τελειώσει. Ψηλά, πάνω από τη Σκηνή, στο κεντρικό σκηνικό σταγγόνι, υψωμένη η Σημαία της Αδελφότητας, με τον Κέφαλο να κρατά στα χέρια του το αλαθευτό του δόρυ.
Όπως είπε και ο Σκηνοθέτης στην αρχή της Συναυλίας, η λέξη Αδελφός, προέρχεται από το αθροιστικό Α συν την λέξη Δελφύς που θα πει μήτρα. Αδελφοί λοιπόν είναι αυτοί που έχουν αθροιστικά προέλθει από την ίδια μήτρα. Και η Μήτρα αυτή είναι στην προκειμένη περίπτωση η Κεφαλονιά!
Η Οικογενειακή ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί μέσα στην θεατρική αίθουσα μετά από 3 ώρες συναυλίας, σε έκανε να το σκέπτεσαι πολύ έντονα αυτό.
Η Ζακυνθινή κ.Ράνια Βισβάρδη,(κόρη του Επτανήσιου Ζακύνθιου Μουσουργού Διονυσίου Βισβάρδη, σύζυγος του ηθοποιού του Θεάτρου Τέχνης Γιάννη Μόρτζου, και μητέρα του πιανίστα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Φροίξου Διονύσιου Μόρτζου), μουσική παραγωγός του Τρίτου προγράμματος της Δημόσιας Τηλεόρασης, μια από τις τελευταίες συνεργάτιδες του Μάνου Χατζιδάκι, κ΄μέλος του χορωδιακού συγκροτήματος των ”Μελωδών”(με μέλη του να ανήκουν στην πρώην Χορωδία ΕΡΤ), ανέφερε δημόσια:
”Στην Συναυλία αυτή, δεν ήταν κάποιοι καλλιτέχνες -Κεφαλονίτες ή μη- που τραγουδούσαν για την Κεφαλονιά. Η Σκηνοθεσία, αξιοποιώντας στο έπακρο όσα πιο πολλά στοιχεία είχε μπορέσει να θέσει σε διαθεσιμότητα, είχε ανεβάσει στην Σκηνή την ίδια την Κεφαλονιά!”
”Ιδιαίτερα στο θέμα της επιλογής κ΄του παντρέματος των Μουσικών Ειδών -από το Λυρικό τραγούδι
στην Ταραντέλλα, από την Καντάδα στο άκουσμα του Βασίλη Λέκκα, και από την Χορωδία στην Ρόκ Μπαλλάντα, τον Νίκο Καββαδία κ΄ το Νέο Κύμα- εγώ που επί σειρά ετών έχω εντρυφήσει στην”Λύρα Μεσημεριού” στο Τρίτο, στο πάντρεμα των Μουσικών του Κόσμου, έχω να πω ότι η Σκηνοθετική Σύνθεση ήταν ευρηματικότατη, με γνώση, δημιουργική φαντασία, τόλμη, και προεκτάσεις!”
Και όλα αυτά, να πούμε εδώ, μέσα στο αδυσώπητο πραγματικό χρονικό διάστημα των μόλις 2 εβδομάδων!
Προς γνώσιν πάντων, για το τι μπορεί να πετύχει η ρηξικέλευθη τόλμη όταν εδράζεται σε γνώση, όραμα και εμπειρία. Εξάλλου η φύση του πραγματικού Κεφαλονίτη, είναι συνυφασμένη με την πρωτοπόρο καινοτομία, εν αντιθέσει με την εξ επαγγέλματος μεμψιμοιρία και δυσκινησία.
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα πάνω σ’αυτό, από τα παραλειπόμενα αυτής της Συναυλίας,
είναι το κάτωθι:
Όταν ο Σκηνοθέτης -σε αντικατάσταση της Φιλαρμονικής Ληξουρίου, που δεν μπορούσε επίσης για αντικειμενικούς λόγους να παρευρεθεί- ζήτησε από την Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων να έρθει να παίξει, πήρε την απάντηση πως ναι μεν η Φιλαρμονική ήταν πρόθυμη να το πράξει, πλην όμως μια διάταξη στο καταστατικό της την εμπόδιζε να μπει σε Συναυλία που υπάρχει εισιτήριο, έστω και για Φιλανθρωπικούς Σκοπούς.
-”Η διάταξη αυτή σας εμποδίζει να παίξετε και έξω από τον χώρο της Συναυλίας;”
-”…Όχι!…δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο…”
-”Πολύ καλά λοιπόν, παίξτε έξω από το Θέατρο!”
Έτσι, μια ώρα πριν την έναρξη της Συναυλίας, μπορούσε κανείς να βλέπει τους μουσικούς της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων, ντυμένους τις κατακόκκινες στολές τους, να παίζουν πραγματικά έξω από το Θέατρο Ακροπόλ!, ξαφνιάζοντας ευχάριστα τους προσερχόμενους θεατές και προετοιμάζοντας τους για την Μουσική Πανδαισία.
Ευχαριστίες εδώ στους Αρχιμουσικούς της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων κ.κ. Βασίλειο Βασιλόπουλο και Δημήτριο Μίχα καθώς και στον Ζακυνθινό μουσικό, μέλος του Δ.Σ. της Φιλαρμονικής Διονύσιο Χριστόπουλο.
Παραθέτουμε εδώ επίσης το μήνυμα το οποίο η Φιλαρμονική, ζήτησε να δοθεί εκ μέρους της:
”Η Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων, έπαιξε υποδεχόμενη τον κόσμο, στεκόμενη αλληλέγγυα στους Κεφαλονίτες σεισμοπαθείς αλλά και στούς συναδέλφους της τής Φιλαρμονικής Ληξουρίου,στέλνοντας μάλιστα ιδιαίτερο χαιρετισμό στο πρώην μέλος της και νυν Μαέστρο της Φιλαρμονικής Ληξουρίου κ.Δημοσθένη Μηνιάτη.”
Μετά τους Φιλαρμονικούς ήχους Υποδοχής, οι θεατές εισέρχονταν στην Αίθουσα του Θεάτρου που είχε δεόντως κυριαρχηθεί από την Μουσική Μπαρόκ με το έργο του Ντήντριχ Μπουξτεχούντε ”Membra Jesu Nostri” (”Τα μέλη του Χριστού μας”) προκειμένου να επιτυγχάνεται επιπλέον συμφωνία, με την Περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που διανύεται αυτήν την εποχή στην Ελλάδα. Ένα τεράστιο δίκτυ και μέριμνα σκηνοθεσίας που αγκάλιαζε τις πτυχές των πιο διαφορετικών σκηνικών παραμέτρων, απαντούσε στις καλλιτεχνικές προκλήσεις και λάμβανε υπ’οψιν της και τους Γνώστες και τους λιγώτερο ενημερωμένους.
Ευχαριστίες :
Στους Καλλιτέχνες αυτούς, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σκηνοθέτη και συνεργάσθηκαν ένθερμα, με θετικό πνεύμα διαθεσιμότητας και προσφοράς, μαζί του.
Στους Κεφαλονίτες και Φίλους της Κεφαλονιάς που ήλθαν στην Συναυλία. Στον απλό κόσμο, στους Αρχιερείς, στον Δήμαρχο Κεφαλληνίας κ.Αλέξανδρο Παρίση,
στους προέδρους και τα μέλη των άλλων Κεφαλληνιακών Σωματείων, στις δημόσιες περσόνες και τους αξιωματούχους ξένων χωρών που παραβρέθηκαν.
Στους Καλλιτέχνες Κεφαλονίτες, λοιπούς Επτανήσιους, και φίλους της Κεφαλονιάς
που ανταποκρίθηκαν αθρόα στο γενικότερο κάλεσμα του Σκηνοθέτη και έστειλλαν mail διαθεσιμότητας.
Στην εταιρεία Κefalοnian Lines που έκανε την μεγάλη χορηγία του Θεάτρου Ακροπόλ.
Στους Τεχνικούς του Θεάτρου: στον Φωτιστή κ.Κώστα Χλίβα(συνεργάτη του Σκηνοθέτη από το Εθνικό Θέατρο), στον Ηχολήπτη κ.Νίκο Μπονάρο και τον Μηχανικό Σκηνής κ.Μάρκο.
Στον Αγαθάγγελο Γεωργακάτο,(που τιμά την ιδιαίτερη Πατρίδα μας την Κεφαλονιά από την θέση του Διευθυντή Χορωδίας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής)που από την αρχή ανταποκρίθηκε.
Έθεσε ευατόν διαθέσιμο, σε ότι η Σκηνοθεσία θα μπορούσε να τον αξιοποιήσει κ΄βρέθηκε στην προετοιμασία στο Θέατρο, ώρες πριν την Συναυλία, στοιχειοθετώντας μια θετική κ΄αθόρυβη βοηθητική παρουσία. Δυστυχώς, το μόνο μουσικό σχήμα που διευθύνει αυτήν την εποχή είναι η Χορωδία της Ε.Λ.Σ. που φυσικά δεν μπορούσε να πάρει μέρος στην Συναυλία.
Στην Κεφαλονίτισσα τραγουδίστρια Σαββίνα Γιαννάτου και την τραγουδίστρια Αλίκη Καγιαλόγλου που από την αρχή υπήρχαν στον σχεδιασμό της Σκηνοθεσίας* πλην όμως δεν κατέστη δυνατόν να υπερκεραστούν οι επαγγελματικές τους υποχρεώσεις και να συμμετάσχουν. Τις ευχαριστούμε ιδιαίτερα για το πραγματικά ζεστό τους ενδιαφέρον.Η κ.Καγιαλόγλου μάλιστα έχει βγάλει δίσκο με Κεφαλλονίτικες Αριέττες που δεν είχε αυτήν την φορά την ευκαιρία να μας τον παρουσιάσει. Έχουμε την διαθεσή της για μια επόμενη!
Στους Κεφαλονίτες ηθοποιούς που επίσης από την αρχή υπήρχαν στον σχεδιασμό της Σκηνοθεσίας* πλην όμως ομοίως βρέθηκαν σε προσωπικές υποχρεώσεις άλλες. Πρόκειται για τους Κώστα Βουτσά, Ζωή Λάσκαρη, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Μαριάννα Τουμασάτου, και Θάλεια Προκοπίου. Η τελευταία αν είχε μπορέσει να έλθει θα την απολαμβάναμε σε μία παρουσία έκπληξη, όχι ως ηθοποιό αλλά ως τραγουδίστρια!
(*Το διαμορφούμενο σκηνικό περιβάλλον ήταν από την αρχή λόγω ελλείψεως χρόνου κ΄προσκτήτων δυσκολιών, αρκετά ρευστό, και η επανεκτίμηση και επαναπροσδιορισμός των παραμέτρων από πλευράς Σκηνοθεσίας, διαρκής.)
Στον πρόεδρο της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Κεφαλονιάς (Κ.Ε.ΔΗ.ΚΕ.) Άγγελο Κωνσταντάκη, που έδειξε έμπρακτα την υποστηριξή του στην Συναυλία, επικοινωνώντας ο ίδιος με τον Σκηνοθέτη και αναζητώντας νέους Κεφαλονίτες Καλλιτέχνες κ΄Καλλιτέχνιδες που θα μπορούσαν να πάρουν μέρος στο Γεγονός (ασχέτως του ότι αυτό δεν κατέστη προς ώρας εφικτό).
Στον αντιπρόεδρο της Κ.Ε.ΔΗ.ΚΕ. Γιώργο Κατσιβέλη και τον Μαέστρο της Μικτής Χορωδίας Ληξουρίου ”Τζώρτζης Δελλαπόρτας” Σπύρο Θεοτοκάτο, για τις προσπάθειες που κατέβαλαν προκειμένου να έλθουν -σε μια κίνηση συμβολισμού και ανάτασης- μουσικά σχήματα από το πληγωμένο Ληξούρι στην Συναυλία της Αθήνας.
Στις εταιρείες που προσφέρθηκαν να κάνουν εφικτή μια ενδεχόμενη τέτοια μετάβαση. Ητοι:
Την Kefalonian Lines, το Κ.Τ.Ε.Λ.Κεφαλληνίας. το Ξενοδοχείο Ηλέκτρα Παλλάς.
Στο επαγγελματικό Studio, Progressive Media Group (P.M.G.) και στον διευθυντή του Γιώργο Πατεράκη, στο οποίο η Σκηνοθεσία έφτειαξε το Διαφημιστικό σποτάκι της Συναυλίας.
Στις Γραφικές Τέχνες Creative Mind στο Αργοστόλι και την Μαρία Σταματελάτου για την δημιουργία της αφίσσας της Συναυλίας.
Στα 16 τηλεοπτικά κανάλια, τα μεγαλύτερα της χώρας, που επί μέρες πρόβαλαν το σποτάκι, διαφημίζοντας την Συναυλία. Το ίδιο ευχαριστίες και στα μικρότερα τοπικά κανάλια.
Ακόμη σε όλες τις Κεφαλονίτικες ιστοσελίδες και κάθε είδους ιστοσελίδες.
Στις μεγάλες και μικρές Εφημερίδες, Αθηνών και τοπικές.
Καθώς και τις εταιρείες ΣΤΑ.ΣΥ. κ΄ΜΕΤΡΟ που επέτρεψαν την τοποθέτηση της αφίσσας στους χώρους τους.
Στους Κεφαλονίτες του εξωτερικού, που έχωντας δεί το τηλεοπτικό σποτάκι μέσω
δορυφόρου, μας τηλεφωνούσαν ή έστελναν μηνύματα ενθαρρύνοντάς μας!
Στο Θέατρο Δίδελφυς,
και ιδιαίτερα εκ των μελών του, στους Μάγια Κώνστα, Εμμανουήλ Παρασύρη, Μαρία Κρασσά και Στέλιο Λαμπρογιώτα, που την ώρα της Συναυλίας στελέχωσαν επαγγελματικά και αθόρυβα τους χώρους του Θεάτρου, σχηματίζοντας το εξειδικευμένο επιτελείο του Σκηνοθέτη και συντελώντας στο βέλτιστο αποτέλεσμα.
Καμμία Ευχαριστία -για όλον αυτόν τον όγκο της Εργασίας του και Οργάνωσης,
και εντός χρόνου μόνον 2 εβδομάδων- στον Δημιουργό Σκηνοθέτη όλης αυτής της Άνοιξης .
α) Γιατί θα φαινόταν φτωχή, όπως το φως της λάμπας στο φως της μέρας.
β) Διότι θα του στερούσε την μοίρα και το παράσημο των Αληθινών, που είναι το να λαμβάνουνέναντι της προσφοράς τους χολή. Και ο νοών νοείτω.
Μη ευχαριστώντας τον Γιώργο Κακή Κωνσταντινάτο προβάλλουμε ακόμη περισσότερο την κατάρτιση, τις ικανότητές κ΄το έργο του και νομίζουμε πως η προβολή και η δημοσιότητα, είναι παράμετρος της δουλειάς κάθε καλλιτέχνη.
Τέλος, τα μεγαλύτερα συγχαρητήρια και οι ευχαριστίες ανήκουν πραγματικά στην Κεφαλληνιακή Αδελφότητα Αθηνών.
Κι αυτό γιατί ο πρόεδρος Τάσος Βαλλιανάτος, με την αρωγή του Διοικητικού Συμβουλίου της Αδελφότητας
α) Συνειδητοποίησε αμέσως ότι κάτι ξεχωριστό γινόταν απ’το οποίο η Αδελφότητα και η Κεφαλονιά!μόνο να ωφεληθούν είχαν.
β) Αντί -όπως συνηθίζεται- να φέρει ανούσια προσκόμματα, έδωσε την πλήρη του εμπιστοσύνη και υποστήριξη, συντάχθηκε με την Δυναμική και το Σχέδιο της Σκηνοθεσίας και πολέμησε σαν απλός στρατιώτης έμπρακτα για την υλοποίησή του.
Είναι αυτό ένα χαρακτηριστικό του νέου ύφους διοικήσεως που έχει φέρει στην Αδελφότηταμια γενειά φρέσκων όχι στην ηλικία αλλά στο μυαλό ανθρώπων, που έχει στελεχώσει την Κεφαλληνιακή Αδελφότητα.