Κιόλας λαμπυρίζει
Ταραγμένη εκείνη η θάλασσα
Ανοιχτή σ’ όποιον ονειρεύεται…
Δεν έχει μόνο γητειές
Το φως που φυλακίζεις…
Σου φαίνεται εξημερωμένο,
Σε άλλα απέβλεπε…
Αμετρία ξαφνική,
Θέλησε άβυσσο αυτή τη θάλασσα…
Δίστασες, μέσα σου
Εχασε το πέταγμα,
Στην ηχώ γύρεψε τον εαυτό του…
Η οργή της έκκλησης αυτής
Σου καταρρακώνει την ψυχή,
Το φως επιστρέφει στη μέρα…
Ποίημα σε μετάφραση του Φοίβου Πιομπίνου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 12.3.2014. Poema