Πρόκειται για πραγματικές δηλώσεις και όχι για αποκριάτικη πλάκα, αλλά το θέμα δεν είναι αυτό: στο κάτω-κάτω ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να λέει ότι θέλει, κανείς δεν παίρνει πλέον στα σοβαρά μια χώρα που υπακούει τυφλά τους δανειστές της πυροβολώντας καθημερινά τον εαυτό της, ακόμη και αν ασκεί την προεδρία της ΕΕ. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι ισχυρές χώρες της Δύσης που έριξαν λάδι στη μεγάλη ουκρανική φωτιά, συμπεριφέρονται με σοβαρότητα ανάλογη με αυτήν του Έλληνα υπουργού των Εξωτερικών. Προκάλεσαν μια κρίση χωρίς να έχουν κανένα σοβαρό σχέδιο για την συνέχεια, σε μια χώρα που ελάχιστα γνώριζαν.
Η Ουκρανία έχει μεγάλη στρατηγική και οικονομική σημασία, αλλά είναι πολύ εύθραυστη καθώς χωρίζεται σε ρωσόφιλες και φιλοδυτικές περιοχές, σαφώς διαχωρισμένες μεταξύ τους. Το κεντρικό και ανατολικό μέρος της εθεωρείτο ανέκαθεν κοιτίδα του ρωσικού πολιτισμού και αναπόσπαστο μέρος του, και γι’ αυτό το λόγο ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Νικήτα Χρουτσώφ έκανε την δεκαετία του 50 δώρο την ρωσική Κριμαία στην Ουκρανία. Είναι σαν η ελληνική χούντα (αν και ο Χρουτσώφ ήταν πολύ καλύτερος από αυτήν) να έδινε δώρο την Ρόδο στην περιφέρεια Κρήτης με αφορμή κάποια επέτειο, μετά από 40 χρόνια η Κρήτη να γινόταν ανεξάρτητο κράτος αλλά να ήθελε να κρατήσει και την Ρόδο.
Ο Μπαράκ Ομπάμα και η Άνγκελα Μέρκελ, οι δύο ηγέτες που κινούν σήμερα τα νήματα στην Δύση – ο Ολάντ την έχει βρει διαφορετικά κυνηγώντας γκόμενες – δεν έχουν καθόλου πείρα σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Σε μια απίστευτη σκηνή του νέου ντοκιμαντέρ μου «Η Νονά» η Μέρκελ, όταν μπροστά σε έναν χάρτη της Ευρώπης ερωτάται σε ένα σχολείο, δεν μπορεί να βρει που βρίσκεται το Βερολίνο και που η Ρωσία! Είναι όμως η ίδια καγκελάριος που είχε βαλθεί τους τελευταίους μήνες να ανατρέψει τον πρόεδρο της Ουκρανίας, σε όφελος του προστατευόμενου της Βιτάλι Κλίτσκο, ενός πρώην πυγμάχου που δημιούργησε το κόμμα «Γροθιά», δεν ξέρει καλά καλά ουκρανικά (είναι μια διάλεκτος της ρωσικής) αλλά έχει ως βασικό προσόν ότι έχει ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στη Γερμανία, πέρασε από το «Ίδρυμα Konrad Adenauer» και του ανέθεσαν να προωθήσει τα συμφέροντα του νέου γερμανικού imperium στη Ουκρανία.
Ενώ όμως ένα από τα βασικά προβλήματα στην εξάπλωση της γερμανικής επιρροής είναι η παραδοσιακή της τσιγκουνιά. Για να μην ενοχληθούν οι ψηφοφόροι της, η Μέρκελ υποσχόταν και στην Ουκρανία ευρωπαϊκά κεφάλαια με το σταγονόμετρο, την στιγμή που ο Πούτιν πρόσφερε 15 δισ. ρωσικά κεφάλαια στον Γιανουκόβιτς, πριν τον ανατρέψουν οι νεοναζί κουμπουροφόροι αλλά και όσοι αφελείς φιλοευρωπαίοι πίστευαν ότι μετά την ανατροπή του – πράγματι διεφθαρμένου και αυταρχικού – προέδρου, το Κίεβο θα γίνει Βρυξέλλες, ενώ θα καταλήξει αποικία χρέους του ΔΝΤ, κάτι μεταξύ Αθήνας και Τιράνων.
υφυπουργό του Ομπάμα για Ευρωπαϊκά θέματα, στην οποία η τελευταία διατάζει τον πρέσβη να γ@μ@σει την Ευρώπη και τις δικές της προτάσεις για τα πρόσωπα που θα αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας: «Fuck την ΕΕ, εμείς θέλουμε τον Γιατσένιουκ».
H κυρία Νούλαντ, που στην διάρκεια των ταραχών πήγε στο Κίεβο και μοίρασε τρόφιμα στους διαδηλωτές, (άραγε αν ένας Ρώσσος διπλωμάτης έκανε κάτι ανάλογο στο Μεξικό ή την Καλιφόρνια τι θα έλεγε το State Department;) είναι από τα γεράκια της Ουάσιγκτον, από αυτά που ασκούν επιρροή στον άπειρο με τα εξωτερικά θέματα και υποχωρητικό με το στρατιωτικό – βιομηχανικό σύμπλεγμα Μπαράκ Ομπάμα. Με την ειρηνευτική του πρόταση, ο Πούτιν τον έσωσε την τελευταία στιγμή στην Συρία, όταν οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες να εμπλακούν στρατιωτικά στον εμφύλιο, αλλά στη περίπτωση της Ουκρανίας δεν υπήρχε να τον σώσει κανείς. Μετά την προσχώρηση της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, η οποία θα δημιουργήσει συνθήκες περικύκλωσης της Ρωσίας, θα έπρεπε και ο Ομπάμα και η Μέρκελ να περιμένουν ότι η Μόσχα δεν μπορεί να καταπιεί άλλες κινήσεις τέτοιου είδους, ειδικά την περίπτωση της «αδελφής» Ουκρανίας.
Πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο. Το μόνο που κατάφεραν είναι να κάνουν μάγκες και κυβερνήτες τους ακροδεξιούς και τους νεοναζί. Η οικονομία της χώρας είναι στα γόνατα και η υπαγωγή στο ΔΝΤ θα την αποτελειώσει, με αποτέλεσμα μόνιμη πολιτική αποσταθεροποίηση. Η Μόσχα έχει τον στρατιωτικό έλεγχο της Κριμαίας και διαθέτει το όπλο της ενεργειακής εξάρτησης όχι μόνο της Ουκρανίας αλλά και της Ευρώπης (το φυσικό της αέριο και το πετρέλαιο περνάει από την Ουκρανία) την στιγμή που η εξάρτηση αυτή αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της Γερμανίας και όλης της ΕΕ.
Πιο πιθανό είναι το Βερολίνο με την Ουάσιγκτον να έρθουν σε διάσταση, παρά να μειωθεί η στρατηγική επιρροή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όταν τελειώσουν οι πανηγυρισμοί για την «επανάσταση». Αν δεν υπήρχε και η πρόταση Βενιζέλου για την παροχή της «ελληνικής τεχνογνωσίας», θα επρόκειτο για την απόλυτη καταστροφή.
Στέλιος Κούλογλου
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 4.3.2014