Και στα δυο κλειστά γυμναστήρια, Αργοστολίου και Ληξουρίου, φιλοξενούνται ηλικιωμένοι. Το βράδυ μοίρασαν κουβέρτες στο Ληξούρι. Πολλοί κοιμήθηκαν στα αυτοκίνητά τους. Άλλοι στα λεωφορεία που στάθμευσαν κοντά στην Πλατεία. Στήθηκαν και σκηνές. Όμως δεν υπήρχαν ράντζα (από ό,τι με πληροφόρησαν). Αρκετοί φιλοξενήθηκαν σε σπίτια συγγενών που δεν παρουσίασαν ιδιαίτερα προβλήματα. Σημαντική η παρουσία του Αρχιεπίσκοπου. Χωρίς πολλά λόγια, έργα ουσιαστικά. Θετικότατη η συμβολή της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας και του στρατού.Το σχέδιο Δευκαλίων φαίνεται πως εφαρμόζεται με επιτυχία. Παράλληλα ο καιρός είναι εχθρός όλων. Οι δε επιστήμονες δεν συμφωνούν. Βέβαια έχουν βρεθεί ενώπιον φαινομένου που δεν έχουν αντιμετωπίσει άλλη φορά. Πρέπει να υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός. Και δεν υπάρχει.
Τη δυστυχία του τόπου μας, πολιτικάντηδες μοιάζει πως προσπαθούν να την εκμεταλλευθούν. Προεκλογική περίοδος γαρ. Μέσα στον πόνο και στα δάκρυα, μέσα στην βίαιη απώλεια μέρους της ζωής μας, ακούμε και την στείρα αντιπολιτευτική κριτική και αισθανόμαστε όλοι αηδία. Π.χ. ο κ. Δένδιας ήλθε για να … «δει και να μεταφέρει». Έτσι είπε ο ίδιος. Από το πρώτο χτύπημα του σεισμού την προηγούμενη Κυριακή, γιατί δεν φρόντισαν να φέρουν βατραχανθρώπους να ελέγξουν το λιμάνι του Ληξουρίου –και αυτό του Αργοστολίου- αφού τα προβλήματα είχαν από τότε εμφανισθεί; Ας αφήσουμε το γεγονός πως, από ότι άφησαν να εννοηθεί στις ειδήσεις στην τηλεόραση –βλ. κ. Β. Παπαζάχος-, η Πολιτεία γνώριζε, ήταν ενήμερη για τον σεισμό. Αυτά όμως δεν είναι της ώρας. Αυτό που προέχει είναι οι ξεσπιτωμένες ανθρώπινες ζωές, οι τοίχοι που κρέμονται επικίνδυνα, οι πέτρες και οι ογκόλιθοι που κρέμονται σχεδόν από όλους τους δρόμους μας, καθώς οι περισσότεροι είναι διανοιγμένοι σε βουνά που έχει καταστραφεί από συνεχείς πυρκαγιές η χλωρίδα. Και μαζί με αυτήν και η ψυχή μας…
Φωτογραφία: Μάγδα Κονταρίνη. Η Πλατεία στο Ληξούρι. Κάποια δύναμη έσπρωξε τη γη προς τα επάνω.
Ευρυδίκη Λειβαδά