And now the end is near
And so I face the final curtain
My friend I’ll say it clear
I’ll state my case of which I’m certain.
I’ve lived a live that’s full
I travelled each and every highway
And more, much more than this, I did it my way.
Regrets I’ve had a few
But then again, too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption
I planned each chartered course
each careful step along the byway.
And more, much more than this, I did it my way.
Yes there were times I guess you knew
When I bit off more than I could chew
Αnd through it all when there was doubt
I ate it up and spit it out.
I faced it all and I stood tall
And did it my way.
I’ve loved, I’ve laughed and cried
I’ve had my share, my feel of losing
And now as tears subside
I find it all so amusing.
To think, I did all that, and-may I say-
not in a shy way
“Oh no, oh no not me
I did it my way”
For what is a man? What has he got?
If not himself, then he has naught
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels
The record shows I took the blows
And did it my way
Yes, it was my way
Ο τρόπος μου
Και τώρα το τέλος πλησιάζει
κι είμαι αντιμέτωπος με την αυλαία.
Θα το πω ξεκάθαρα φίλοι μου
θα εκθέσω τις θέσεις μου
για τις οποίες είμαι σίγουρος.
Έζησα μια ζωή γεμάτη.
Ταξίδεψα σε κάθε μεγάλο δρόμο.
Μα κυρίως, και πάνω απ’ όλα,
ό,τι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο.
Είχα λίγες μεταβολές στις αποφάσεις μου
αλλά και πάλι πολύ λίγες για να τις αναφέρω.
Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και εμβάθυνα χωρίς εξαιρέσεις.
Σχεδίασα κάθε πορεία που χαράσσεται,
κάθε προσεκτικό βήμα κατά μήκος του παράδρομου.
Μα κυρίως και πάνω απ’ όλα,
ό,τι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο.
Ναι, υπήρξαν στιγμές -πιστεύω ότι το γνωρίζατε-
που «κατάπινα» περισσότερα απ’ όσα μπορούσα να «μασήσω».
Αλλά πάνω απ’ όλα όταν υπήρχε αμφιβολία
τα «έτρωγα» μετά τα «έφτυνα».
Τ’ αντιμετώπισα όλα και στάθηκα στο ύψος μου
και το έκανα με το δικό μου τρόπο.
Αγάπησα, γέλασα κι έκλαψα.
Είχα το δικό μου μερίδιο (σ)το αίσθημα της απώλειας.
Και τώρα καθώς τα δάκρυα υποχωρούν
τα βρίσκω αυτά τόσο διασκεδαστικά.
Και σκεφτείτε πως έκανα όλα αυτά
κι, επιτρέψτε μου να πω, δίχως ντροπή:
«Όχι. Όχι, όχι εγώ. Το έκανα με τον τρόπο μου»
Στο κάτω κάτω τι άνθρωπος είναι; Τι έχει;
Αν δεν έχει τον εαυτό του, τότε δεν έχει τίποτα.
Για να λέει τα πράγματα που αληθινά νοιώθει
κι όχι τα λόγια κάποιου που γονατίζει.
Το αποτέλεσμα δείχνει πως δέχθηκα χτυπήματα
και το έκανα με το δικό μου τρόπο.
Ναι … με το δικό μου τρόπο.
Μετάφραση: Ευρυδίκη Λειβαδά