Με τη ραγδαία αυτή εξέλιξη της έννοιας «μαλάκας», άλλαξε και το θυμικό μας. Να, ας πούμε, εκείνο το παλιό, το περίφημο «μωρέ, να ‘μουνα εγώ Πρωθυπουργός» αντικαταστάθηκε κάποια στιγμή από το «εμένα σιγά να μη με βρίσκανε». Και δεν είναι αβάσιμο που άλλαξε. Διότι κρύβονται τα άτιμα, πιστέψτε με. Κι είναι μαλάκας όποιος τον τσιμπάνε. Που πας, ρε μαλάκα; Τα πήρες και δεν ξέρεις να τα κρύψεις; Ε, λοιπόν, καλά σου έκαναν και σε τσίμπησαν. Μαλάκα! (Για όποιον δεν με πιστεύει ότι κρύβονται κι έχει ανάγκη από αποδείξεις ή οδηγίες, δόξα τω Θεώ υπάρχει email στο κάτω μέρος της σελίδας, κι ευχαρίστως να του τις παράσχω -με το αζημίωτο, συμπληρώνω, μην τυχόν με πείτε κι εμένα μαλάκα.)
Κακώς άλλαξε βέβαια εκείνο το «να ‘μουνα Πρωθυπουργός» και αντικαταστάθηκε. Διότι ως Πρωθυπουργός κρύβεσαι στα σίγουρα τελικά. Δεν σε λένε και μαλάκα. Τι Κάντας, Τομπούλογλου και μαλακίες. Άμα είσαι Πρωθυπουργός, την ώρα που ψοφάνε άνθρωποι στο δρόμο επειδή δεν υπάρχει ασθενοφόρο, στέλνεις εσύ δέκα εκατομμύρια από τον Προϋπολογισμό στο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, όπου κάνει κουμάντο ο αδελφός σου. Καλό; Δεν στοιχειοθετείται και ότι τα πήρες κιόλας! Ή λες να δανείσει τον Ψυχάρη και τον Μπόμπολα η τράπεζα, που χωρίς δικό σου τηλεφώνημα δεν δίνει της μάνας της νερό. Καλύτερο; Πσς. Φυσάει! Ή δίνεις, ας πούμε, στον Σάλλα την Αγροτική Τράπεζα, στο κάτω-κάτω. Τ η ν Α γ ρ ο τ ι κ ή Τ ρ ά π ε ζ α , ρ ε μ α λ ά κ α μ ο υ ! Πολιτική επιλογή για τη σωτηρία της χώρας, όχι μαλακίες. Σε ψηφίζει κιόλας ο μαλάκας για Πρωθυπουργό, και δεν νιώθει μαλάκας.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά του μαλάκα. Εκείνου που δεν τα πήρε μεν, μόνο και μόνο όμως επειδή απλώς δεν συνέβη να περάσουν από μπροστά του. Αλλά. Έλα, μωρέ τώρα! Ποιος ασχολείται με αυτόν. Μια ζωή μαλάκας! Τόσο, μα τόσο μαλάκας, που ακόμα επαναστατεί με τη συνείδησή του. Μέχρις εκεί, όμως. Όχι παραπέρα. Ο μαλάκας! O μεγάααλος μαλάκας.
Σώτος
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 29.12.13, Β. Λορεντζάτος