Οι Φίλοι μας τα Ζώα – Η Συμπόνια προς τα ζώα μας κάνει πιο Ανθρώπινους

Και ο άνθρωπος που δεν είναι παρά ένας επιβάτης στο τραίνο της ζωής, θεωρούμε πως ήρθε να δημιουργήσει, να προσφέρει και να εξελίξει το είδος του. Δεν ήρθε λοιπόν για να βλάψει.

Όταν επιτρέπουμε στα παιδιά να παραβλέπουν τον πόνο των ζώων, μεγαλώνουμε μια κοινωνία χωρίς  συμπόνια.

Όμως όπως όλα στην ζωή διαγράφουν τον κύκλο τους, έτσι και ο κάθε άνθρωπος κάποια στιγμή φτάνει στο ύστατο σημείο ωρίμανσης της υπεροχής του.

Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει η φυσική καμπή στη ζωή του.

Δεν είναι πια εύρωστος και δυνατός, αλλά έρχεται η στιγμή που αποζητά προστασία, κατανόηση, συμπόνια και κυρίως βοήθεια. Είναι η φάση που ο άνθρωπος επιδιώκει την αφοσίωση και την ασφάλεια.

Αναμφισβήτητα ο άνθρωπος στην τελική αυτή καμπή της ζωής του, αν όχι νωρίτερα, θα αναγκαστεί να στηριχθεί στην φροντίδα και την συμπόνια, αν όχι των ειδικών υγείας, τουλάχιστον των παιδιών του.

Αν όμως στα χρόνια της δύναμής του δίδαξε γύρω του περιφρόνηση και αδιαφορία προς τον αδύναμο, προς στον πόνο, τη δυστυχία και την κακοποίηση, ίσως δεν θα πρέπει να στενοχωρηθεί  διαπιστώνοντας ότι και τα παιδιά του δεν είναι και τόσο ευαίσθητα προς τον ανθρώπινο πόνο, επίσης.

Η συμπόνια προς τα ζώα μας κάνει πιο ανθρώπινους !

Τα ζώα που ζουν γύρω μας, νιώθουν τις ταλαιπωρίες μας, τις διαισθάνονται, συμπάσχουν, ανταποκρίνονται και επιδιώκουν να μας συντροφεύουν σιωπηλά, προστατευτικά,  ως θαυμαστά δημιουργήματα της φύσης !

Όταν τα απομονώνουμε, ζημιώνουμε εμείς, στερούμενοι το αναντικατάστατο δυναμικό τους, ενώ αυτά νιώθουν φτωχότερα κι αποκομμένα από κάθε μορφή επικοινωνίας και επαφής.

Και αυτό γιατί βιώνουν τον συναισθηματικό πόνο, πολύ περισσότερο από τον σωματικό, όπως κάθε ζωντανή ύπαρξη.

Αυτές λοιπόν οι νοικοκυρεμένες αυλές, που ούτε ένα φυλλαράκι δεν τολμά να ξεχάσει  ο αέρας, ας γίνουν πιο φιλόξενες και καταδεκτικές στα μικρά ζωάκια που γεννιούνται και πεθαίνουν στην γειτονιά τους.

‘Ένα χέρι βοηθείας προς ένα ζωάκι, δεν είναι δύσκολο, δεν είναι πολυτέλεια, ούτε  αναιρεί την βοήθεια προς τον συνάνθρωπό μας.

Χριστούγεννα και φέτος κι αναρωτιέται κανείς πόσοι θα μπορέσουν να νιώσουν  την  γλυκιά ζεστασιά και την θαλπωρή μιας Χριστουγεννιάτικης  ατμόσφαιρας.

Τα χρώματα και  οι  ήχοι που διαπερνούν το πυκνό σκοτάδι, ζωντανεύουν στην καρδιά την χαρά της νίκης του χειμώνα. Του χειμώνα που εξαθλιώνει και απειλεί όλα τα αδύναμα πλάσματα στη ζωή, στη φύση.

Αυτά τα Χριστούγεννα μέσα στη δίνη του ολέθρου όλων μας, ας μην ξεχάσουμε κάποια ζευγάρια μάτια που καρτερικά προσμένουν έξω από το θαμπωμένο τζάμι.

Ας βγούμε να παίξουμε μαζί τους, ας γίνουμε για λίγο παιδιά. Μήπως αυτή δεν είναι τελικά η μαγεία των Χριστουγέννων ;

Ναι, ας μη ξεχάσουμε τα ζωάκια μας, όχι μόνο τα δικά μας, αλλά και τα άλλα τα ορφανά, τα απροστάτευτα. ‘Ένα χάρτινο κουτί, ένα παλιό χαλάκι σε μια στεγνή αυλή που απαγκιάζει. Φρέσκο νερό, λίγη τροφή.

Η απερίγραπτη ευγνωμοσύνη στα μάτια τους  θα γαληνέψει,  θα φέρει ζεστασιά και ειρήνη στην ψυχή μας  ….

….αλλά πάνω απ όλα θα είναι μια γλυκιά ευλογία..!

Καλά Χριστούγεννα !!

Τα ζώα έχουν φωνή

(απόσπασμα www.kefalonitis.com)

Εστάλης την ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 26.12.13