στη βαρβαρότητα ανυπόμονων χεριών.
Μέρα τη μέρα αδειάζουμε τ’ απομεινάρια
απ’ το μυστήριο της ζωής που αποκρατούσαν
γίνουνται απλά χαρτιά, αδιάφορα
αντικείμενα που πιάνουνε χρήσιμο χώρο.
Δεν απομένει παρά να πάρουν
το δρόμο της φωτιάς.
Είναι νεκρά καθώς εκείνος που του ανήκαν.
Ποίημα από τον τόμο Ανθολογία από το έργο του Γιώργη Μανουσάκη,
επιλ.-παρ.-επιμ.: Κώστας Μπουρναζάκης
Φωτογραφία: J. Finley
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 1.11.13, Poema