Ένας σημαντικός εκπρόσωπος του μοντέρνου κινήματος στην αρχιτεκτονική στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου ήταν ο αρχιτέκτονας Θουκυδίδης Βαλεντής (1908-1982), ο οποίος, διορισμένος στο Υπουργείο Παιδείας το 1930 αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Ε.Μ.Π και αποτελώντας μέρος της ομάδας Μελέτης των Σχολείων, εκπόνησε τα αρχιτεκτονικά σχέδια για το διδακτήριο του Ληξουρίου.
Το διάστημα των δυόμισι χρόνων που ο Θουκυδίδης Βαλεντής παρέμεινε στο Υπουργείο Παιδείας, μελέτησε 9 σχολικά κτήρια και αρκετά μικρότερα μέσα στον καινούριο τύπο που εκείνη την εποχή ξανοιγόταν στο μυαλό των νέων αρχιτεκτόνων.
Την ανέγερση του Διδακτηρίου ανέλαβε η Εταιρεία Σ. Βακερτζή και Σία τον Γενάρη του 1933 με εργολάβο τον Γεώργιο Τσαμπουράκη, ακολουθώντας πιστά τη μελέτη του αρχιτέκτονα Θουκυδίδη Βαλεντή..
Κατά την περίοδο της Κατοχής το κτήριο χρησιμοποιήθηκε από τα στρατεύματα των εχθρικών ξενικών δυνάμεων και υπέστη πολλές ζημιές. Ο χώρος του έγινε τόπος προπαρασκευής και διανομής συσσιτίου αλλά και τόπος εγκατάστασης πυροβόλων και αποθήκη πυρομαχικών και εφοδίων των ξένων κατακτητών του φασιστικού Άξονα.
Τα υπόγεια του κτηρίου χρησίμευσαν ως φυλακή για αρκετό χρονικό διάστημα για τους πέντε αγωνιστές Αγιαθεκλησιάνους που συνέλαβαν οι Γερμανοί κατόπιν προδοσίας και τους εκτέλεσαν με απαγχονισμό στην πλατεία του Ληξουρίου το 1943.
Κατά τα έτη 1947- 48 επισκευάσθηκαν οι υαλοπίνακες και οι πόρτες του κτηρίου, καθώς και το σιδερένιο κιγκλίδωμα και τα αποχωρητήρια με δαπάνη αξίας 2.000.000 δραχμών….
Γεράσιμος Σ. Γαλανός