Ο Ληξουριώτης φαφούτης κλαρινίστας και η μασέλα

Σε παλιό τεύχος της πρώτης περιόδου κυκλοφορίας της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ μας, της ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ των ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ, διαβάζουμε την περιπέτεια του Signor Salvatore, του Ιταλού maestro της Φιλαρμονικής, που προσέλαβε έναν Ληξουριώτη για πρώτο κλαρίνο. Καθώς ο παλαίμαχος μουσικός δεν μπορούσε να παίξει χωρίς δόντια, ο maestro μερίμνησε για την εξασφάλιση μασέλας.

Οταν είδε ότι ο Ληξουριώτης παρέμενε φανατικά φάλτσος, του έκανε παρατήρηση, αναφωνών «Αουρέκιο!» και δείχνοντας το αφτί του. Ο μουσικός όμως «θυμώνει, σηκώνεται… “Γ… το Μουσσολίνι σου”, λέει, “πάω καλειά μου, μια μασέλα μου βάλετε και θα με προσβάλετε κι όλα! Κακοχρονονάχετε μ’ όλο με δαύτη…”.

Και εξάγει αυτήν [σ.σ.: τη μασέλα]… παίρνει το κλαρίνο και φεύγει».

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ (πρώτου έτους  κυκλοφορίας, 1928, φ. 9)

Για το κείμενο: Δημήτρια Φωκά, Οδοντογιατρός