Βεβαίως μας δουλεύουνε! Τώρα το καταλάβατε; Αλλά γιατί μας δουλεύουνε, ω Συνέλληνες; Γιατί βρίσκουνε και τα κάνουνε, είναι η πρώτη – και επιστημονικώς καλλίτερη απάντηση. Μας βρήκανε χαζούς, με άλλα λόγια, και μας δουλεύουνε. Ο Μακάριος π.χ. στην Κύπρο έχει περίπου αγιοποιηθεί. Και ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος ματαίωσε την Ένωση στη δεκαετία του 1960, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά έγινε και πρωθυπουργός – λαοπρόβλητος εξυπακούεται. Με τέτοιο συνονθύλευμα ανοήτων λοιπόν, γιατί να μη μας δουλεύουνε εμάς, τους «έξυπνους» Έλληνες;
Το ερώτημα όμως παραμένει; Εντάξει, μας βρήκανε χαζούς και μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Κανείς ποτέ, πράγματι, δεν αναρωτήθηκε στην Ελλάδα και στους ανά την υφήλιο «γαλαξίες των Νεοελλήνων» γιατί όλοι όσοι θάψανε το Κυπριακό (Α. Παπανδρέου, Μακάριος π.χ. και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) αμείφθηκαν πλουσιοπάροχα, ενώ αντίθετα όλοι όσοι προσπάθησαν ειλικρινώς να βρούνε μια λύση (Πέτρος Γαρουφαλιάς, Στέφανος Στεφανόπουλος, Γεώργιος Παπαδόπουλος και-ακόμα-ο Δημήτριος Ιωαννίδης) είχανε τέλος από κακό έως άθλιο. Ευτυχώς όμως, υπάρχει ο Θεόδοτος, χάρη στον οποίο μπορώ -επιτέλους!- να σας εξηγήσω τι γίνεται – γιατί δηλαδή δεν πρόκειται να βρεθεί λύση του Κυπριακού ούτε στον αιώνα τον άπαντα.
Ο Χριστός είχε προβλέψει την καταστροφή των Ιεροσολύμων κατά το έτος 70 από τους Ρωμαίους και οι Ιουδαίοι -ευχαρίστως μπορεί να πει κανείς- είχαν αποδεχτεί την προοπτική αυτήν. Όταν όμως οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την «Αγία Πόλη» Ιερουσαλήμ, οι Ιουδαίοι μετάνιωσαν για την αποδοχή της καταστροφής και ξεσηκώθηκαν κατά των Ρωμαίων πρώτα αλλά κυρίως κατά των Ελλήνων, επειδή σε αυτούς αναγνώριζαν τους ιθύνοντες εγκεφάλους που κατηύθυναν τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η μεγαλύτερη επανάστασή τους έγινε το 117 μ.Χ. (κατ΄άλλους το 115), όταν στη Ρώμη αυτοκράτωρ ήταν ο Τραϊανός. Δεν είχανε το θάρρος, βέβαια, να τα βάλουνε με τις λεγεώνες του Ρωμαϊκού Στρατού, οπότε στράφηκαν αποκλειστικώς σχεδόν κατά των Ελλήνων. Θέλετε τα νούμερα των «κατορθωμάτων» τους; Σας τα παραθέτω: 100.000 Έλληνεςσφάχτηκαν στα παράλια της βόρειας Αφρικής και 240.000 (εξυπακούεται Έλληνες) μόνο στην Κύπρο.
Εάν κανείς αναλογιστεί ότι και σήμερα, εποχή υπερπληθυσμού, οι κάτοικοι της Κύπρου είναι 500.000 περίπου, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι οι σφαγή 240.000 (διακοσίων σαράντα χιλιάδων) ειρηνικών ανθρώπων το έτος 117 μ.Χ. σήμανε την ουσιαστικώς πλήρη ερήμωση της Μεγαλονήσου μας. Οπότε οι αρχές της αυτοκρατορικής Ρώμης εξέδωσαν την ακόλουθη απαγόρευση: Κανένας Ιουδαίος δεν θα μπορούσε όχι μόνο να ζήσει στην Κύπρο αλλά ακόμα και να πλησιάσει ακόμα τις ακτές της. Και -λογικώς- η ποινή για την παραβίαση της εντολής αυτής ήταν μία και μόνη: ΘΑΝΑΤΟΣ. Και πράγματι, ακόμα και ως ναυαγοί να έφταναν κάποιοι Ιουδαίοι στις κυπριακές ακτές αμέσως σκοτώνονταν.
Η διάταξη αυτή, φίλες και φίλοι του Θεόδοτου, τηρήθηκε κατά γράμμα σε όλη τη διάρκεια του βίου της Ρωμαϊκής, της Βυζαντινής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μόνο όταν ο ιουδαϊκής καταγωγής πρωθυπουργός της Αγγλίας Benjamin Disraeli (όνομα και πράγμα το άτομον, σεφαρδίτης χαρακτηριστικός) κατάφερε να επιβάλει βρεταννική διοίκηση στην Κύπρο το έτος 1878, η απαγόρευση της εκεί εισόδου και παραμονής Ιουδαίων άρχισε να παραβιάζεται – σιωπηρώς στην αρχή και ανοιχτά στη συνέχεια. Και σήμερα -μην αφήνετε να σας παραμυθιάζουν με τις αρλούμπες των ΜΜΕ- η οικονομική ζωή της Κύπρου καθώς και η πνευματική ελέγχεται σε βαθμό ασφυκτικό από το Ισραήλ.
Τώρα το βλέπω να αιωρείται το ερώτημα: Καλά, τι τη θέλουνε οι Ιουδαίοι την Κύπρο;
Πράγματι, γιατί τους ενδιαφέρει; Σε αντίθεση με την Κρήτη π.χ., η Κύπρος δεν έχει καμία στρατηγική σημασία. Και ακόμη και αν υποτεθεί πως είχε κάποια, την έχασε μετά το 1956, οπότε εθνικοποιήθηκε η διώρυγα του Σουέζ.
Προσοχή όμως, ω Συνέλληνες! Η Κύπρος είναι πολύ κοντά στο Ισραήλ: Μπορεί να παίξει ρόλο ασπίδας αυτού του τελευταίου και -όπως λέγεται από τους ίδιους τους Ιουδαίους- κατά τις συγκρούσεις τουλάχιστον της δεκαετίας του 1940 η Κύπρος είχε μεταβληθεί (στη λούφα εξυπακούεται) σε βάση και ορμητήριο των ιουδαϊκών και φιλοϊουδαϊκών δυνάμεων. Να γιατί, λοιπόν, το Κυπριακό συνεχώς μαγειρεύεται αλλά ποτέ δεν κατεβαίνει από τη φωτιά. Την Κύπρο τη θέλουνε οι ανά τον κόσμο Ιουδαίοι (των Η.Π.Α. π.χ.) για λογαριασμό των Ισραηλινών. Εάν κάποια στιγμή, πράγματι, οι Άραβες καταφέρουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να αποκτήσουν αληθινή υπεροπλία (στις συγκρούσεις της δεκαετίας του 1940 και του 1950 -αντίθετα με ό,τι διατυμπανίζεται- την αριθμητική υπεροχή την είχαν όχι οι Άραβες αλλά οι Ισραηλινοί), το Ισραήλ έσβησε. Και πού θα πάνε τότε οι Ισραηλινοί; Ε, πού αλλού; Για σκεφτείτε λίγο! Μπράβο σας, το βρήκατε! Στην Κύπρο ντε! Πού αλλού;
Και εγώ τώρα ερωτώ – πάλι ως επιστήμων και ως άνθρωπος, ως Έλλην και ως Χριστιανός! Εάν θέσω τα εξής ερωτήματα:
1. Τι έγινε στην Κύπρο το 117 μ.Χ.;
2. Τι γίνεται σήμερα στην Κύπρο;
3. Τι πάει να γίνει στην Κύπρο;
Θα υπόκειμαι στις διατάξεις του αντιρατσιστικού νόμου τον οποίο προωθούν ακριβώς οι άνθρωποι των Ιουδαίων στη δική μας χώρα;
Προσδοκώ απάντηση!
Δημήτριος Τσεργίνης
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 3.7.2013, B. Λορεντζάτος