Κέρκυρα – ΧΑΛΙΚΟΥΝΑΣ, ΚΕΔΡΟΔΑΣΟΣ, ΙΣΣΟΣ, ΚΟΡΙΣΣΙΩΝ

Ευνόητο είναι πως μια τέτοια λύση θα ανεβάσει την αξία της γης στην ευρύτερη περιοχή, θα συντελέσει στην αναγέννηση της μικρομεσαίας επιχείρησης και συνολικά, θα λειτουργήσει βελτιωτικά στην ανταγωνιστηκότητα όλων των υπαρχουσών τουριστικών δραστηριοτήτων καθώς και στη διαρκή, ανέξοδη και ποιοτική διαφήμιση της περιοχής και του νησιού.

Η αντίθετη άποψη, εκείνη της ανέγερσης μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων ασφαλώς θα δημιουργήσει κάποιες θέσεις εργασίας (των 400 ευρω) με αντάλλαγμα όμως την απώλεια ενός ανυπολόγιστης οικονομικής και αναπτυξιακής αξίας, κοινού πλούτου. Ενός πλούτου που ούτε να αντικατασταθεί, ούτε να αναπληρωθεί, ούτε να δημιουργηθεί ποτέ ξανά μπορεί.

Η όποια «αξιοποίηση» πάνω στη γραμμή ΧΑΛΙΚΟΥΝΑΣ- ΚΕΔΡΟΔΑΣΟΣ-ΙΣΣΟΣ-ΚΟΡΙΣΙΩΝ αποτελεί οικονομική απαξίωση της ευρύτερης περιοχής. Αφαιρεί από την περιοχή το καλύτερο συγκριτικό της πλεονέκτημα και από την Κέρκυρα το τελευταίο φυσικό διαμάντι που της απέμεινε. Βέβαια σε αργό και σταθερό θάνατο θα οδηγήσει και ο δρόμος που ακολουθήθηκε στον Κάβο, τις Μπενίτσες, το Κοντοκαλι.

Το χαμηλό κόστος εργασίας δεν αποτελεί συνθήκη ούτε αναγκαία ούτε ικανή να  καταστήσει τον κερκυραϊκό τουρισμό βιώσιμα ανταγωνιστικό. Η προσπάθεια να ανταγωνισθούμε τους άλλους φθηνούς τουριστικούς προορισμούς είναι καταδισμένη σε οικτρή αποτυχία και θα επιτείνει τον φαύλο της παρακμής. Με όρους αγοράς, μόνο με τη ριζική αναβάθμιση της ποιότητας των προσφερομένων υπηρεσιών, μόνο με την προσφορά προϊόντων και υπηρεσιών που αδυνατεί να προσφέρει ο ανταγωνισμός διασφαλίζεις βιώσιμη ζήτηση αυτών που προσφέρεις. Η ταυτότητα, η ποιότητα, η μοναδικότητα των προσφερομένων αγαθών και υπηρεσιών αποτελούν τις πλέον καθοριστικές συνιστώσες της ανταγωνιστικότητας. Ο εμπλουτισμός, η ανάδειξη, των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της τοπικής ταυτότητας και όχι η απαξίωση τους  αποτελούν τον δρόμο της ανάκαμψης.

Όταν η Ευρωπαϊκή, η διεθνής αγορά αλλά και οι ζωντανές δυνάμεις του ελληνικού τουρισμού μας δείχνουν πως αξιοποιούνται τέτοιες περιοχές, εμείς ακολουθούμε μοιρολατρικά, την καταστροφική πεπατημένη, ψελλίζοντας μισόλογα για την (ναυαγισμένη) ναυαρχίδα του ελληνικού τουρισμού και το αθηνο-κεντρικό κράτος που μας αδικεί.

Για παράδειγμα η Λέσβος ιδρυτικό μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Γαιοπάρκων και μέλος του Διεθνούς Δικτύου από το 2004, διοργανώνει (25 Ioυνίου – 4 Ιουλίου) με τη στήριξη της UNESCO, διεθνές σεμινάριο για τα Γαιοπάρκα. Βραβεύτηκε από την Commission το 2009, ως ο κορυφαίος τουριστικός προορισμός στον πανευρωπαϊκό διαγωνισμό με θέμα ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ. Το Εθνικό Πάρκο Βίκος Αώος από το 2010 είναι επίσης μέλος των δύο παραπάνω δικτύων. Οι καθιερωμένοι θεσμοί προβολής σε διεθνές και  ευρωπαϊκό επίπεδο αυτών των περιοχών όπως οι μόνιμες συναντήσεις Ασίας και Ειρηνικού, οι ετήσιες ευρωπαϊκές εβδομάδες και συνδιασκέψεις για γαιοπάρκα μας δείχνουν ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι πέραν της αποδεδειγμένα καταστροφικής πεπατημένης.

Η αντίσταση στα σχέδια περαιτέρω καταστροφής της Κερκυραϊκής φύσης  αποτελεί χρέος. Και από αυτό τον αγώνα δεν πρέπει να λείψει κανείς. Δεν είναι απλά υπόθεση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, γενεές των οποίων μεγάλωσαν σε αυτό το χώρο (και έχουν ύψιστο συμφέρον να αποτρέψουν την κατασπατάληση του φυσικού και αναπτυξιακού τους πλούτου). Όπως δεν είναι απλά υπόθεση οικολογικών οργανώσεων και φορέων προστασίας του περιβάλλοντος. Χρέος συμμετοχής σε αυτό τον αγώνα έχουν και οι οργανωμένοι φορείς της τουριστικής οικονομίας οι οποίοι μέχρι και σήμερα εκμεταλεύτηκαν -όποτε δεν  κατασπατάλησαν- το φυσικό κεφάλαιο της Κέρκυρας. Είναι θέμα υπέρβασης κάθε ορίου ανοχής στην καθολική καταστροφή και την καταστροφική εμπορευματοποίηση της Κερκυραϊκής φύσης.

Αποτελεί θέμα οριστικής παραδοχής, και σεβασμού της αρχής ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν είναι ιδιοκτήτες του εθνικού και δημόσιου πλούτου. Οφείλουν να είναι λογοδοτούντες και καλοί ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ-ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΤΕΣ. Δεν έχουν δικαίωμα να εκποιούν, όπως και  η κάθε γενιά πολιτών δεν έχει δικαίωμα να επιτρέπει στους εκάστοτε κυβερνώντες να λειτουργούν ως ιδιοκτήτες του εθνικού και δημόσιου πλούτου, σε βάρος των επόμενων γενεών.

Γιώργος Σκλαβούνος

Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 8.6.2013