Ο Γιώργος Κουρής νομίζοντας ότι μπορεί να ξεφύγει, πάει σε ένα συμβολαιογράφο και πουλάει την εφημερίδα στον πατέρα του, και στέλνει το συμβόλαιο στο Υπουργείο Τύπου προς έγκρισιν.
Το Υπουργείο Τύπου στις 27 Ιουλίου του 1960 με την υπ΄αρ. Φ.Υ. 75834/60 απόφασή του, απορρίπτει την πώληση και οι βουλευτές της ΕΡΕ του διαμηνύουν: «Κουρή, ή θα έρθεις μαζί μας, ή θα πάς μέσα», ενώ ο Σύλλογος των Καθηγητών της Εμπορικής Σχολής αποβάλλει για ένα χρόνο τον αδελφό του Μάκη, επειδή έγραφε στην «Φωνή της Κεφαλονιάς» και σαν μαθητής απαγορευόταν να γράφει σε εφημερίδα της τότε αντιπολίτευσης.
Μόλις πήγε φαντάρος στην Κόρινθο ο Γιώργος Κουρής το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή: Τον βουτήξανε, τον έκλεισαν στο Πειθαρχείο και τον έστειλαν στο Στρατοδικείο της Αθήνας και στη συνέχεια τον «μπάρκαραν» για ένα χρόνο στη Μακρόνησο.
Το. ταξίδι είχε ξεκινήσει!
Βεβαίως στο τέλος ο Κουρής δικαιώθηκε, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους που ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΡΝΟΥΝ.
Διαβάστε ένα κύριο άρθρο της Εστίας της 22 Μαρτίου του 1961 που τότε πολεμούσε τον Καραμανλισμό, και δείχνει σε όλο το μεγαλείο του την «ΑΤΙΜΙΑ» που είχε στηθεί και τότε στον Γιώργο Κουρή:
«ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΘΕΜΑ
Είς το Στρατοδικείον δικάζεται αύριον δια παραβάσεις του περί Τύπου νόμου και δια. 17ήν φοράν (!) ο νεαρός και εθνικόφρων εκδότης της εφημερίδος «Φωνή της Κεφαλλονιάς», η οποία, ως αντιπολιτευομένη, ευρίσκεται υπό τα συνεχή πυρά των Χαμίτ της Ευνοιοκρατίας. Και ιδού το ιστορικόν της εκπληκτικής αυτής δίκης, ως αναφέρεται εις τας πρωϊνάς εφημερίδας:
«Ούτος δικάζεται εις το στρατοδικείον δια «περιύβρισιν της αρχής», ύβρισε π.χ. τον κ. Τσάτσον ο οποίος. δεν έχει συνηθίσει να υβρίζεται. διότι υπηρετών ως στρατιώτης, εξακολουθεί να θεωρήται υπεύθυνος της εν λόγω εφημερίδος κατόπιν της αρνήσεως του υφυπουργείου Τύπου να αναγνωρίση την μεταβίβασιν της εφημερίδος εις τον πατέρα του, την οποίαν επραγματοποίησεν ο κατηγορούμενος όταν προ 23 μηνών εκλήθη εις τας τάξεις του στρατού. Το υφυπουργείον Τύπου ηρνήθη να αναγνωρίση την μεταβίβασιν δια να αναγκασθή η εφημερίς, να διακόψη την έκδοσίν της, εφ΄όσον ο εκδότης της, ως στρατιώτης, θα είναι εύκολον να σύρεται εις το στρατοδικείον δια κάθε αντικυβερνητικόν σχόλιον».
Πρέπει, λοιπόν, να ομολογηθή ότι ατιμοτέραν επινόησιν δια την βιαίαν διακοπήν της εκδόσεως μιας εφημερίδας δεν αναφέρει η ιστορία των, καθ΄όλον τον΄κόσμο και καθ΄όλας τας εποχάς, διωκτών της ελευθερίας του Τύπου.
Στρατεύεται ο εκδότης μιας εφημερίδος, απαγορεύεται από τους δεσμοφύλακας του υπουργείου Τύπου η μεταβίβασις της ιδιοκτησίας και ή ο στρατιώτης δικάζεται 17 φοράς και φυλακίζεται αδιακόπως σχεδόν ή η εφημερίς – η οποία, σημειωτέον, εκδίδεται εις Κεφαλληνίας, ενώ αυτός υπηρετεί εις το άλλο άκρον της Ελλάδος και είναι αδύνατον να θεωρηθή ως υπεύθυνος δια τα όσα δημοσιεύονται – διακόπτει, επί τέλους, την έκδοσίν της!
Αυτή, λοιπόν, η υπόθεσις, η αποδεικνύουσα ότι, προκειμένου να επιτύχη του σκοπού της, η Καραμανλική φαυλοκρατία προ ουδεμιάς αναισχυντίας ορρωδεί, θα πρέπει να αποτελέση το «άλφα» πάσης συζητήσεως περί εκλογικού νόμου. Καταντά, πράγματι, αστείον να γίνεται λόγος περί αυτού ή εκείνου του εκλογικού συστήματος και να τίθεταικ εις δευτερεύουσαν μοίραν το γεγονός, ότι θα διεξαχθούν αι εκλογαί υπό τρομοκρατικόν καθεστώς προκειμένου περί του αντικυβερνητικού Τύπου. Βεβαίως δε, το ζήτημα πρέπει να τεθή, από τούδε, παρ΄ολοκλήρου της Αντιπολιτεύσεως, με την αξίωσιν της αμέσου αποκαταστάσεως πλήρους της ελευθεροτυπίας, καταργουμένων των Χαμιτικών δικαιωμάτων, τα οποία, αυθαιρέτως και αντισυνταγματικώς, ασκεί το υπουργείον Τύπου».
Τελικά δικαιώθηκε πανηγυρικά και η «ΕΣΤΙΑ» που ζητούσε να γίνει άμεση αποκατάσταση της Ελευθεροτυπίας στη χώρα πριν τις εκλογές, οι οποίες τελικά έγιναν τον Οκτώβρη του 1961 και τις «κέρδισε» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τη γνωστή «βία και νωθεία», όπως έμεινε στην Ιστορία.
Λυκαβητός
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 18.4.2013, Β. Λορεντζάτος