Έπαρσης θύελλα
μεγάλη μέρα.
Ζήτω του Έθνους η λευτεριά.
Μα μόνο ανδρείκελα
στέκονται πέρα.
Φόβος σπαρμένος, τρέμει η καρδιά.
Αρχίζει η φιέστα
στη νεκρή πόλη
ξένα φαντάσματα μας απωθούν.
Μια μαριονέτα
πʼ απʼ τη φορμόλη
έβγαλαν, έστησαν και προσκυνούν.
Νιάτα ολοζώντανα,
μα μʼ αλυσίδες
σφιχτά δεμένη έχουν ψυχή,
περνούν περήφανα
κι οι ηλιαχτίδες
δάκρυα γίνονται, πέφτουν βροχή.
Περνά η παρέλαση.
Ζήτω η Πατρίδα.
Ζήτω οι ήρωες. Ζήτω οι νεκροί.
Σφοδρή επέλαση
στη δόλια ελπίδα
χειροκροτούνε μόνο οι εχθροί.
Πατρίδα δύστυχη!
Που είνʼ οι ηγέτες;
Που είνʼ οι επίσημοι, σε ποια στεριά;
Μόνη σου άτυχη
με μαριονέτες
πώς να γιορτάσεις τη λευτεριά;
Απʼ το πλευρό σου
λένʼ οι εχθροί σου
κι οι εφιάλτες που όλο γεννάς,
διωξʼ το λαό σου.
Μόνη αφήσου
μες τα χαλάσματα να τριγυρνάς.
Και το προστάζουν
οι νικημένοι
που χρόνια τώρα δεν συγχωρούν.
Μαζί τους παίζουν
κάποιοι εκλεγμένοι
που γη και ύδωρ παραχωρούν.
Βαρούν τα τύμπανα.
Ηχούν τρομπέτες.
Γιορτή του Έθνους γιορτή χαράς.
Μόνο για ξόανα.
Και μαριονέτες.
Ζήτω η Πατρίδα, Ζήτω η Ελλάς.
Το Ζιζάνιο τʼ Αργοστολιού για την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ και τον ΤΗΛΕΒΟΑ
Εστάλη στην ΟΔΥΣΣΕΙΑ, 27.3.2013