6 Μαρτίου 1910: Κιλελέρ – Στον απόηχο του θανάτου του Μαρίνου Αντύπα – Οι δικοί του «σπόροι»

Ένα χιλιόμετρο έξω από το χωριό, το τρένο αναγκάστηκε να σταματήσει, καθώς περίπου 800 αγρότες είχαν καταλάβει τις γραμμές ζητώντας να πάνε στη Λάρισα, χωρίς εισιτήρια. Ο Πολίτης, σε συνεργασία με ορισμένους τσιφλικάδες που έτυχε να ταξιδεύουν με το ίδιο τρένο, ζήτησε από τους αξιωματικούς του στρατού να χτυπήσουν. Στους πυροβολισμούς, οι αγρότες απάντησαν με έφοδο στο τρένο και λιθοβολισμούς. Οι στρατιώτες χτύπησαν στο ψαχνό. Δυο αγρότες έπεσαν νεκροί από τις σφαίρες, τρίτος τραυματίστηκε και το τρένο ξεκίνησε όσο γρήγορα μπορούσε. Πέρασε από το επόμενο χωριό, Τσουλάρ, χωρίς να σταματήσει. Οι αγρότες το πήραν με τις πέτρες κι ο στρατός ξαναχτύπησε. Άλλοι δυο νεκροί και δεκαπέντε τραυματισμένοι.

Τα νέα έφτασαν στη Λάρισα και μετατρέψανε το συλλαλητήριο σε εξέγερση. Ο στρατός ακροβολίστηκε κι έκλεισε τις εισόδους. Αγρότες που έρχονταν από τα Φάρσαλα και το Νεμπεγλέρ, εμποδίστηκαν να προχωρήσουν. Τα όπλα των στρατιωτών τους σημάδευαν. Ιππικό με γυμνά ξίφη ήταν έτοιμο για επέλαση, ενώ άνδρες του μηχανικού είχαν καταλάβει την κεντρική πλατεία. Όμως, οι αγρότες που ήταν μέσα στην πόλη από το πρωί, έκαναν έφοδο προς τα έξω, διέσπασαν τις γραμμές κι επέτρεψαν στους έξω να μπουν. Ο επικεφαλής αξιωματικός έδωσε διαταγή στο ιππικό να επέμβει. Ξέσπασαν μάχες ιππικού και αγροτών, ενώ οι άνδρες του μηχανικού άνοιξαν πυρ στο κέντρο της πόλης. Ύστερα από ώρες, ο στρατός πήρε την πλατεία. Το αίμα των αγροτών έβαψε τους δρόμους της πόλης, οι συνοικίες της οποίας εξακολουθούσαν να βρίσκονται στα χέρια τους. Άρχισαν διαπραγματεύσεις. Οι αγρότες απαιτούσαν να γίνει το συλλαλητήριο. Η νομαρχία αναγκάστηκε να το επιτρέψει.

Έγινε στην πλατεία για την οποία τόσο αίμα είχε χυθεί. Οι αγρότες ενέκριναν ψήφισμα, με το οποίο κατάγγελλαν τις βιαιότητες, ζητούσαν να ψηφιστούν τα νομοσχέδια για τις απαλλοτριώσεις και να διανεμηθούν επιτέλους τα 250.000 στρέμματα που οι Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας είχαν χαρίσει στο κράτος. Η κυβέρνηση του Στέφανου Δραγούμη απάντησε με διωγμούς «των πρωταιτίων». Τα τσιφλίκια άρχισαν ν’ απαλλοτριώνονται από την κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου που εκλέχτηκε την επόμενη χρονιά (1911).

ΟΔΥΣΣΕΙΑ, – History Report